พระไตรปิฏกเล่มที่ ๑๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
สังยุตตนิกาย สคาถวรรค
หน้าที่ ๓๗.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค [๑. เทวดาสังยุต]
                                                                 ๔. สตุลลปกายิกวรรค ๒. มัจฉริสูตร
		บุคคลควรสมาคมกับพวกสัตบุรุษเท่านั้น
		ควรทำความสนิทสนมกับพวกสัตบุรุษ
		บุคคลรู้แจ้งสัทธรรมของพวกสัตบุรุษแล้ว
		ย่อมหลุดพ้นจากทุกข์ทั้งปวง”
	พระผู้มีพระภาคได้ตรัสคาถานี้แล้ว เทวดาเหล่านั้นมีใจยินดีถวายอภิวาท
พระผู้มีพระภาค กระทำประทักษิณแล้วหายตัวไป ณ ที่นั้นนั่นเอง
สัพภิสูตรที่ ๑ จบ
๒. มัจฉริสูตร
ว่าด้วยคนตระหนี่
	[๓๒] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของ
อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตกรุงสาวัตถี ครั้นเมื่อราตรีผ่านไป พวกเทวดาสตุลล-
ปกายิกาจำนวนมากมีวรรณะงดงามยิ่งนัก เปล่งรัศมีให้สว่างทั่วพระเชตวัน เข้าไป
เฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทแล้วยืนอยู่ ณ ที่สมควร
	เทวดาองค์หนึ่งยืนอยู่ ณ ที่สมควร ได้กล่าวคาถานี้ในสำนักของพระผู้มี-
พระภาคว่า
		เพราะความตระหนี่และความประมาท
		บุคคลจึงให้ทานอย่างนี้ไม่ได้
		บุคคลผู้หวังบุญรู้แจ้งอยู่จึงให้ทานได้
	ลำดับนั้น เทวดาอีกองค์หนึ่งได้กล่าวคาถาเหล่านี้ในสำนักของพระผู้มีพระภาคว่า
		คนตระหนี่กลัวสิ่งใดแล้วไม่ให้ทาน
		สิ่งนั้นนั่นเองเป็นภัยแก่เขาผู้ไม่ให้
		ความหิวและความกระหายที่คนตระหนี่กลัว
		ย่อมถูกต้องเขานั่นเองซึ่งเป็นคนเขลา
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๑๕ หน้า : ๓๗}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๑๕ หน้าที่ ๓๗.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=15&page=37&pages=1&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=15&A=922
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=15&A=922#p37
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 15 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_15
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu15
https://84000.org/tipitaka/english/?index_15