พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๒ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต
หน้าที่ ๒๔๒-๒๔๓.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]
                                                                 ๒. มหาวรรค ๑. ติตถายตนสูตร
	อนึ่ง เรากล่าวไว้แล้วเช่นนี้แลว่า ธรรมที่เราแสดงไว้ว่า “อริยสัจ ๔ ประการนี้”
ใครๆ ข่มไม่ได้ ไม่มัวหมอง ไม่ถูกตำหนิ ไม่ถูกสมณพราหมณ์ผู้รู้แจ้งคัดค้าน
เพราะอาศัยอะไร เราจึงกล่าวไว้เช่นนั้น เพราะถือมั่นธาตุ ๖ ประการ สัตว์จึงก้าวลง
สู่ครรภ์ เมื่อมีการก้าวลงสู่ครรภ์ นามรูปจึงมี เพราะนามรูปเป็นปัจจัย สฬายตนะ
จึงมี เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย ผัสสะจึงมี เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงมี ก็เรา
บัญญัติไว้ว่า “นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ และนี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา”
แก่บุคคลผู้เสวยอารมณ์อยู่
	ทุกขอริยสัจ เป็นอย่างไร
	คือ แม้ชาติ(ความเกิด)ก็เป็นทุกข์ แม้ชรา(ความแก่)ก็เป็นทุกข์ แม้มรณะ(ความ
ตาย)ก็เป็นทุกข์ แม้โสกะ(ความโศก) แม้ปริเทวะ(ความคร่ำครวญ) ทุกข์(ความทุกข์
กาย) โทมนัส(ความทุกข์ใจ) อุปายาส(ความคับแค้นใจ)ก็เป็นทุกข์ ความประสบกับ
สิ่งที่ไม่เป็นที่รักก็เป็นทุกข์ ความพลัดพรากจากสิ่งอันเป็นที่รักก็เป็นทุกข์ ปรารถนา
สิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้นก็เป็นทุกข์ โดยย่อ อุปาทานขันธ์ ๕ เป็นทุกข์ นี้เรียกว่า ทุกขอริยสัจ
	ทุกขสมุทัยอริยสัจ เป็นอย่างไร
	คือ เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย  สังขารจึงมี
	เพราะสังขารเป็นปัจจัย วิญญาณจึงมี
	เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย นามรูปจึงมี
	เพราะนามรูปเป็นปัจจัย สฬายตนะจึงมี
	เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย ผัสสะจึงมี
	เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงมี
	เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงมี
	เพราะตัณหาเป็นปัจจัย อุปาทานจึงมี
	เพราะอุปาทานเป็นปัจจัย ภพจึงมี
	เพราะภพเป็นปัจจัย ชาติจึงมี
	เพราะชาติเป็นปัจจัย ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสจึงมี
	กองทุกข์ทั้งมวลนี้มีความเกิดขึ้นด้วยอาการอย่างนี้ นี้เรียกว่า ทุกขสมุทัยอริยสัจ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๐ หน้า : ๒๔๒}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ติกนิบาต [๒. ทุติยปัณณาสก์]
                                                                 ๒. มหาวรรค ๑. ติตถายตนสูตร
	ทุกขนิโรธอริยสัจ เป็นอย่างไร
	คือ เพราะอวิชชาสำรอกดับไป สังขารจึงดับ
	เพราะสังขารดับ วิญญาณจึงดับ
	เพราะวิญญาณดับ นามรูปจึงดับ
	เพราะนามรูปดับ สฬายตนะจึงดับ
	เพราะสฬายตนะดับ ผัสสะจึงดับ
	เพราะผัสสะดับ เวทนาจึงดับ
	เพราะเวทนาดับ ตัณหาจึงดับ
	เพราะตัณหาดับ อุปาทานจึงดับ
	เพราะอุปาทานดับ ภพจึงดับ
	เพราะภพดับ ชาติจึงดับ
	เพราะชาติดับ ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาสจึงดับ
	กองทุกข์ทั้งมวลนี้ย่อมมีความดับด้วยอาการอย่างนี้ นี้เรียกว่า ทุกขนิโรธอริยสัจ
	ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ เป็นอย่างไร
	คือ อริยมรรคมีองค์ ๘ นี้ ได้แก่
		๑. สัมมาทิฏฐิ  (เห็นชอบ)  	๒. สัมมาสังกัปปะ  (ดำริชอบ)
		๓. สัมมาวาจา (เจรจาชอบ) 	๔. สัมมากัมมันตะ (กระทำชอบ)
		๕. สัมมาอาชีวะ (เลี้ยงชีพชอบ)  	๖. สัมมาวายามะ (พยายามชอบ)
		๗. สัมมาสติ (ระลึกชอบ)    	๘. สัมมาสมาธิ (ตั้งจิตมั่นชอบ)
	นี้เรียกว่า ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ
	เพราะอาศัยคำที่เรากล่าวไว้ว่า ธรรมที่เราแสดงไว้ว่า “อริยสัจ ๔ ประการนี้”
ใครๆ ข่มไม่ได้ ไม่มัวหมอง ไม่ถูกตำหนิ ไม่ถูกสมณพราหมณ์ผู้รู้แจ้งคัดค้าน
เราจึงกล่าวไว้เช่นนั้น
ติตถายตนสูตรที่ ๑ จบ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๐ หน้า : ๒๔๓}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๐ หน้าที่ ๒๔๒-๒๔๓.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=20&page=242&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=20&A=6784
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=20&A=6784#p242
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 20 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_20
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu20
https://84000.org/tipitaka/english/?index_20