พระไตรปิฏกเล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๗ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต
หน้าที่ ๑๓๕-๑๓๖.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท ๒๓. นาควรรค ๗. สัมพหุลภิกขุวัตถุ
๕. สานุสามเณรวัตถุ
เรื่องสานุสามเณร
	(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่สานุสามเณร ดังนี้)
	[๓๒๖] แต่ก่อนจิตนี้ได้ท่องเที่ยวไปในอารมณ์ต่างๆ
	          ตามความปรารถนา ตามความต้องการ ตามความสบาย
	          วันนี้ เราจะข่มจิตนั้นโดยอุบายอันแยบคาย
	          เหมือนควาญช้างปราบพยศช้างตกมัน ฉะนั้น๑-
๖. ปาเวรกหัตถิวัตถุ
เรื่องช้างปาเวรกะ
	(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
	[๓๒๗] เธอทั้งหลายจงยินดีในความไม่ประมาท
	          จงตามรักษาจิตของตน
	          จงถอนตนขึ้นจากหล่ม๒-
	          เหมือนช้างกุญชรที่จมลงในเปือกตม ถอนตนขึ้นได้ ฉะนั้น
๗. สัมพหุลภิกขุวัตถุ๓-
เรื่องภิกษุหลายรูป
	(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่ภิกษุทั้งหลาย ดังนี้)
	[๓๒๘] ถ้าบุคคลพึงได้สหายผู้มีปัญญารักษาตน
	          เที่ยวไปด้วยกัน เป็นสาธุวิหารี๔- เป็นนักปราชญ์
@เชิงอรรถ :
@๑ ขุ.เถร. (แปล) ๒๖/๗๗/๓๓๑, ๒๖/๑๑๓๓/๕๒๔
@๒ หล่ม ในที่นี้หมายถึงกิเลส (ขุ.ธ.อ. ๗/๑๕๕)
@๓ ดูเทียบ วิ.ม. (แปล) ๕/๔๖๔/๓๕๕, ขุ.ชา. (แปล) ๒๗/๑๗-๑๙/๓๐๓, ขุ.จู. (แปล) ๓๐/๑๓๑-๑๓๒/๔๓๓-๔๓๔
@๔ สาธุวิหารี หมายถึงผู้เพียบพร้อมด้วยพรหมวิหารธรรม ๔ รูปฌาน ๔ อรูปฌาน ๔ และสัญญาเวทยิตนิโรธ ๑
@(ขุ.จู. (แปล) ๓๐/๑๓๑/๔๓๓)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๑๓๕}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ธรรมบท ๒๓. นาควรรค ๘. มารวัตถุ
	          ครอบงำอันตรายทั้งปวงได้แล้ว
	          พึงมีใจแช่มชื่น มีสติ เที่ยวไปกับสหายนั้นเถิด
	[๓๒๙] ถ้าบุคคลไม่พึงได้สหายผู้มีปัญญารักษาตน
	          เที่ยวไปด้วยกันได้ เป็นสาธุวิหารี เป็นนักปราชญ์
	          ก็พึงประพฤติอยู่ผู้เดียวเถิด
	          เหมือนพระราชาทรงละทิ้งแคว้นที่ทรงชนะแล้ว
	          ทรงประพฤติอยู่ผู้เดียว
	          และเหมือนช้างมาตังคะละทิ้งโขลงอยู่ตัวเดียวในป่า ฉะนั้น
	[๓๓๐] การเที่ยวไปของบุคคลผู้เดียวเป็นความประเสริฐ
	          เพราะคุณเครื่องความเป็นสหาย๑- ไม่มีในคนพาล
	          อนึ่ง บุคคลควรมีความขวนขวายน้อย
	          เที่ยวไปผู้เดียว ไม่พึงทำความชั่ว
	          เหมือนช้างมาตังคะเที่ยวไปตัวเดียวในป่า ฉะนั้น
๘. มารวัตถุ
เรื่องมาร
	(พระผู้มีพระภาคตรัสพระคาถานี้แก่มารผู้มีบาป ดังนี้)
	[๓๓๑] เมื่อมีกิจเกิดขึ้น สหายทั้งหลายนำสุขมาให้
	          ความยินดีด้วยปัจจัยตามมีตามได้ นำสุขมาให้
	          ในเวลาสิ้นชีวิต บุญนำสุขมาให้
	          การละทุกข์ได้ทั้งหมด นำสุขมาให้
@เชิงอรรถ :
@๑ คุณเครื่องความเป็นสหาย หมายถึงคุณธรรมเหล่านี้ คือ จุลศีล มัชฌิมศีล มหาศีล กถาวัตถุ ๑๐
@ธุดงคคุณ ๑๓ วิปัสสนาญาณ มรรค ๔ ผล ๔ วิชชา ๓ อภิญญา ๖ อมตมหานิพพาน (ขุ.ธ.อ. ๗/๑๕๘)
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๕ หน้า : ๑๓๖}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๒๕ หน้าที่ ๑๓๕-๑๓๖.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=25&page=135&pages=2&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=25&A=3472
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=25&A=3472#p135
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 25 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_25
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu25
https://84000.org/tipitaka/english/?index_25