พระไตรปิฏกเล่มที่ ๓๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๒ [ฉบับมหาจุฬาฯ]
ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส
หน้าที่ ๒๒-๒๔.

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส [ปารายนวรรค]
                                                                 ๒. มาณวปัญหา ๗. นันทมาณวปัญหา
	[๑๐๐] (ท่านอุปสีวะทูลถามว่า)
	          มุนีนั้นถึงความสลายไป หรือว่าไม่มี
	          หรือว่าไม่แตกทำลายเพราะมีความแน่แท้
	          พระองค์ผู้เป็นพระมุนี โปรดพยากรณ์ปัญหานั้น
	          แก่ข้าพระองค์ให้แจ่มแจ้งด้วยเถิด
	          เพราะธรรมนั้นพระองค์ทรงทราบชัดแล้ว (๗)
	[๑๐๑] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า อุปสีวะ)
	          มุนีผู้ถึงความสลายไป ย่อมไม่มี(อะไร)เป็นประมาณ
	          ชนทั้งหลายพึงว่ากล่าวมุนีนั้นด้วยกิเลสใด
	          กิเลสนั้นย่อมไม่มีแก่มุนีนั้น
	          (เพราะ) เมื่อมุนีนั้นถอนธรรมทั้งปวงได้เด็ดขาดแล้ว
	          แม้ครรลองแห่งวาทะทั้งปวง
	          ท่านก็ถอนได้เด็ดขาดแล้ว(เหมือนกัน) (๘)
อุปสีวมาณวปัญหาที่ ๖ จบ
๗. นันทมาณวปัญหา๑-
ว่าด้วยปัญหาของนันทมาณพ
	[๑๐๒] (ท่านนันทะทูลถาม ดังนี้)
	          ชนทั้งหลายกล่าวว่า มุนีทั้งหลายมีอยู่ในโลก
	          คำกล่าวนี้นั้นเป็นอย่างไร
	          ชนทั้งหลายเรียกบุคคลผู้เป็นไปด้วยญาณ
	          หรือว่าเรียกบุคคลผู้เป็นไปด้วยความเป็นอยู่ว่า เป็นมุนี (๑)
@เชิงอรรถ :
@๑ ดูคำอธิบายในหน้า ๑๙๕-๒๑๖
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๐ หน้า : ๒๒}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส [ปารายนวรรค]
                                                                 ๒. มาณวปัญหา ๗. นันทมาณวปัญหา
	[๑๐๓] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า)
	          นันทะ ชนทั้งหลายผู้ฉลาดในโลกนี้
	          ไม่เรียกบุคคลว่าเป็นมุนี เพราะได้เห็นเพราะได้ฟังและเพราะได้รู้
	          เราเรียกเหล่าชนผู้กำจัดเสนามารได้แล้ว
	          ผู้ไม่มีความทุกข์ ไม่มีความหวัง เที่ยวจาริกอยู่ว่า เป็นมุนี (๒)
	[๑๐๔] (ท่านนันทะทูลถาม ดังนี้)
	          สมณพราหมณ์บางพวกย่อมกล่าวความหมดจด
	          เพราะรูปที่ได้เห็นบ้าง เพราะเสียงที่ได้ยินบ้าง
	          ย่อมกล่าวความหมดจดเพราะศีลวัตรบ้าง
	          ย่อมกล่าวความหมดจดเพราะพิธีหลากหลายบ้าง
	          ข้าแต่พระผู้มีพระภาคผู้นิรทุกข์
	          สมณพราหมณ์พวกนั้นเป็นผู้ประพฤติตนเคร่งครัด
	          ในหลักการของตนนั้น ข้ามชาติและชราได้บ้างหรือไม่
	          ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์ขอทูลถามปัญหานั้น
	          ขอพระองค์โปรดตรัสบอกปัญหานั้นแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด (๓)
	[๑๐๕] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า นันทะ)
	          สมณพราหมณ์บางพวกย่อมกล่าวความหมดจด
	          เพราะรูปที่ได้เห็นบ้าง เพราะเสียงที่ได้ยินบ้าง
	          ย่อมกล่าวความหมดจดเพราะศีลวัตรบ้าง
	          ย่อมกล่าวความหมดจดเพราะพิธีหลากหลายบ้าง
	          สมณพราหมณ์พวกนั้น
	          แม้ประพฤติตนเคร่งครัดอยู่ในหลักการของตนนั้น ก็จริง
	          แต่เรากล่าวว่า พวกเขายังข้ามชาติและชราไปไม่ได้ (๔)
	[๑๐๖] (ท่านนันทะทูลถาม ดังนี้)
	          สมณพราหมณ์บางพวกย่อมกล่าวความหมดจด
	          เพราะรูปที่ได้เห็นบ้าง เพราะเสียงที่ได้ยินบ้าง
	          ย่อมกล่าวความหมดจดเพราะศีลวัตรบ้าง
	          ย่อมกล่าวความหมดจดเพราะพิธีหลากหลายบ้าง
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๐ หน้า : ๒๓}

                                                                 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย จูฬนิทเทส [ปารายนวรรค]
                                                                 ๒. มาณวปัญหา ๗. นันทมาณวปัญหา
	          หากพระองค์ผู้เป็นพระมุนีตรัสว่า
	          สมณพราหมณ์พวกนั้นยังข้ามห้วงกิเลสไม่ได้
	          ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ เมื่อเป็นเช่นนั้น
	          ใครเล่าในเทวโลกและมนุษยโลก ชื่อว่าข้ามชาติและชราไปได้
	          ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าพระองค์ขอทูลถามปัญหานั้น
	          ขอพระองค์โปรดตรัสบอกปัญหานั้นแก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด (๕)
	[๑๐๗] (พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า นันทะ)
	          เราไม่กล่าวว่า สมณพราหมณ์ทั้งหมด
	          ถูกชาติและชราโอบล้อม นรชนเหล่าใดในโลกนี้
	          ละรูปที่ได้เห็น เสียงที่ได้ยิน อารมณ์ที่ได้รับรู้
	          หรือศีลวัตรได้ทั้งหมด ทั้งละพิธีหลากหลายทั้งปวง
	          กำหนดรู้ตัณหาได้แล้ว เป็นผู้หมดอาสวะ
	          เรากล่าวว่านรชนเหล่านั้นแล
	          ชื่อว่าเป็นผู้ข้ามห้วงกิเลสได้แล้ว (๖)
	[๑๐๘] (ท่านนันทะกราบทูลว่า)
	          ข้าพระองค์ชอบใจพระดำรัสนี้ของพระองค์
	          ผู้ทรงแสวงหาคุณอันยิ่งใหญ่ ข้าแต่พระโคดม
	          ธรรมที่ปราศจากอุปธิ พระองค์ตรัสไว้ดีแล้ว
	          นรชนเหล่าใดในโลกนี้ ละรูปที่ได้เห็น เสียงที่ได้ยิน
	          อารมณ์ที่ได้รับรู้หรือศีลวัตรได้ทั้งหมด
	          ทั้งละพิธีหลากหลายทั้งปวง กำหนดรู้ตัณหาได้แล้ว
	          เป็นผู้หมดอาสวะ แม้ข้าพระองค์ก็กล่าวว่า
	          นรชนเหล่านั้น ชื่อว่าเป็นผู้ข้ามห้วงกิเลสได้แล้ว (๗)
นันทมาณวปัญหาที่ ๗ จบ
{ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๐ หน้า : ๒๔}

เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับ มจร. เล่มที่ ๓๐ หน้าที่ ๒๒-๒๔.
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_page.php?book=30&page=22&pages=3&edition=mcu
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :-
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_read.php?B=30&A=601
https://84000.org/tipitaka/pitaka_item/m_line.php?B=30&A=601#p22
สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ 30 :-
https://84000.org/tipitaka/read/?index_30
https://84000.org/tipitaka/read/?index_mcu30
https://84000.org/tipitaka/english/?index_30