บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๒) หน้าที่ ๒๒๓.
เอตฺตาวตา เถเรน ปพฺพชฺชาว ๑- ปริโสธิตา โหติ. อยํ เหตฺถ อธิปฺปาโย:- อาวุโส ยสฺส น อุปชฺฌาโย ปญฺญายติ, น อาจริโย, กึ โส อนุปชฺฌาโย อนาจริโย นฺหาปิตมุณฺฑโก สยํ คหิตกาสาโว "ติตฺถิยปกฺกนฺตโก"ติ สงฺขํ คโต เอวํ ติคาวุตํ มคฺคํ ปจฺจุคฺคมนํ ลภติ, ตีหิ โอวาเทหิ ปพฺพชฺชํ วา อุปสมฺปทํ วา ลภติ, กาเยน กายํ จีวรปริวตฺตนํ ลภติ ปสฺส ยาว ทุพฺภาสิตมฺปิ ๒- วจนํ ถุลฺลนนฺทาย ภิกฺขุนิยาติ. เอวํ ปพฺพชฺชํ โสเธตฺวา อิทานิ ฉหิ อภิญฺญาหิ สีหนาทํ นทิตุํ อหํ โข อาวุโสติ อาทิมาห. เสสํ ปุริมนเยเนว เวทิตพฺพํ. ๑๒. ปรมฺมรณสุตฺตวณฺณนา [๑๕๕] ทฺวาทสเม ตถาคโตติ สตฺโต. น เหตํ อาวุโส อตฺถสญฺหิตนฺติ อาวุโส เอตํ ทิฏฺฐิคตํ อตฺถสนฺนิสฺสิตํ น โหติ. นาทิพฺรหฺมจริยกนฺติ มคฺคพฺรหฺมจริยสฺส ปุพฺพภาคปฏิปทาปิ น โหติ. เอตญฺหิ อาวุโส อตฺถสญฺหิตนฺติ อาวุโส เอตํ จตุสจฺจกมฺมฏฺฐานํ อตฺถสนฺนิสฺสิตํ. เอตํ อาทิพฺรหฺมจริยกนฺติ เอตํ มคฺคพฺรหฺมจริยสฺส อาทิ ปุพฺพภาคปฏิปทา. ทฺวาทสมํ. ๑๓. สทฺธมฺมปฺปฏิรูปกสุตฺตวณฺณนา [๑๕๖] เตรสเม อญฺญาย สณฺฐหึสูติ อรหตฺเต ปติฏฺฐหึสุ. สทฺธมฺมปฏิรูปกนฺติ เทฺว สทฺธมฺมปฏิรูปกานิ อธิคมสทฺธมฺมปฏิรูปกญฺจ ปริยตฺติสทฺธมฺมปฏิรูปกญฺจ. ตตฺถ:- "โอภาเส เจว ญาเณ จ ปีติยา จ วิกมฺปติ ปสฺสทฺธิยา สุเข เจว เยหิ จิตฺตํ ปเวธติ. @เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม.,อิ. ปพฺพชฺชา จ ๒ ฉ.ม. ปิ-สทฺโท น ทิสฺสติเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๒๒๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=223&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=4984&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=4984&modeTY=2&pagebreak=1#p223
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๒๓.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]