ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๒)

หน้าที่ ๒๔๓.

วิทฺโธ มรตี"ติ ญตฺวาว วิชฺฌติ. ตสฺเสว ๑- ชีวิตํ กปฺเปตฺวา นรเก อุปฺปนฺนสฺส
ตโต ปกฺกาวเสเสน อิธูปปตฺติกาเล อุสุนา วิชฺฌนภาโวเยว นิมิตฺตํ อโหสิ.
ตสฺมา อุสุโลมเปโต ชาโต. สตฺตมํ.
                        ๘. สูจิโลมสุตฺตวณฺณนา
    [๒๐๙] สูจิโลมวตฺถุสฺมึ สูโตติ อสฺสทมโก. โคทมโกติปิ วทนฺติเยว.
ตสฺส ปโตทสูจิยา วิชฺฌนภาโวเยว นิมิตฺตํ อโหสิ. ตสฺมา สูจิโลมเปโต. อฏฺฐมํ.
                       ๙. ทุติยสูจิโลมสุตฺตวณฺณนา
    [๒๑๐] ทุติเย สูจิโลมวตฺถุสฺมึ สูจิโกติ ๒- เปสุญฺญการโก. โส กิร มนุสฺเส
อญฺญมญฺญญฺจ ภินฺทิ, ราชกุเล จ "อิมสฺส อิทํ นาม อตฺถิ, อิมินา จ ๓- อิทํ
นาม กตนฺ"ติ สูเจตฺวา สูเจตฺวา อนยพฺยสนํ ปาเปสิ. ตสฺมา ยถา เตน สูเจตา
มนุสฺสา ภินฺนา, ตถา สูจีหิ เภทนทุกฺขํ ๔- ปจฺจนุโภตุํ กมฺมเมว นิมิตฺตํ กตฺวา
สูจิโลมเปโต ชาโต. นวมํ.
                        ๑๐. กุมฺภณฺฑสุตฺตวณฺณนา
    [๒๑๑] อณฺฑภาริวตฺถุสฺมึ คามกูโฏติ ๕- วินิจฺฉยามจฺโจ. ตสฺส กมฺมสภาคตาย
กุมฺภมตฺตา มหาฆฏปฺปมาณา อณฺฑา อเหสุํ. โส หิ ยสฺมา รโห ปฏิจฺฉนฺเน
ฐาเน ลญฺจํ ๖- คเหตฺวา กูฏวินิจฺฉเยน ปากฏํ โทสํ กโรนฺโต สามิเก อสฺสามิเก
อกาสิ, ตสฺมาสฺส รหสฺสํ องฺคํ ปากฏํ นิพฺพตฺตํ, ยสฺมา ทณฺฑํ ปฏฺฐเปนฺโต
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม.,อิ. ตสฺเสวํ               ฉ.ม.,อิ. สูโตติ
@ ฉ.ม.,อิ. จ-สทฺโท น ทิสฺสติ    สี.,อิ. โตทนทุกฺขํ
@ ฉ.ม. กามกูฏโกติ            ฉ.ม. ลญฺชํ



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๒๔๓. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=243&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=5377&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=5377&modeTY=2&pagebreak=1#p243


จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๔๓.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]