อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
สํ.อ. (สารตฺถ.๒)
หน้าที่ ๓๑๑.

วฏฺฏมูลิกตณฺหา จ ปหีนา, อนุตฺตรมฺหา อสทิสา, จตุนฺนํ สจฺจานํ พุทฺธตฺตา
พุทฺธา"ติ ภวปิฏฺเฐ ฐตฺวา อภีตนาทสงฺขาตํ สีหนาทํ นทนฺติ ขีณาสวาติ.
จตุตฺถํ.
                       ๕. ทุติยอรหนฺตสุตฺตวณฺณนา
    [๗๗] ปญฺจมํ ๑- วินา คาถาหิ สุทฺธกเมว กตฺวา กถิยมานํ ๒- พุชฺชนกานํ
อชฺฌาสเยน วุตฺตํ. ปญฺจมํ.
                          ๖. สีหสุตฺตวณฺณนา
    [๗๘] ฉฏฺเฐ สีโหติ จตฺตาโร สีหา:- ติณสีโห กาฬสีโห ปณฺฑุสีโห
เกสรสีโหติ. เตสุ ติณสีโห กโปตวณฺณคาวีสทิโส ติณภกฺโข จ โหติ.
กาฬสีโห กาฬคาวีสทิโส ติณภกฺโขเยว. ปณฺฑุสีโห ปณฺฑุปลาสวณฺณคาวีสทิโส
มํสภกฺโข. เกสรสีโห ลาขารสปริกมฺมกเตเนว มุเขน อคฺคนงฺคุฏฺเฐน จตูหิ
จ ปาทปริยนฺเตหิ สมนฺนาคโต มตฺถกโตปิสฺส ปฏฺฐาย ลาขาตูลิกาย กตา
วิย ติสฺโส ราชิโย ปิฏฺฐิมชฺเฌน คนฺตฺวา อนฺตรสตฺถิมฺหิ ทกฺขิณาวตฺตา หุตฺวา
ฐิตา, ขนฺเธ ปนสฺส สตสหสฺสคฺฆนิกกมฺพลปริกฺเขโป วิย เกสรภาโร โหติ,
อวเสสฏฺฐานํ ปริสุทฺธํ สาลิปิฏฺฐสงฺขจุณฺณปิจุวณฺณํ โหติ. อิเมสุ จตูสุ สีเหสุ
อยํ เกสรสีโห อิธ อธิปฺเปโต.
    มิคราชาติ มิคคณสฺส ราชา. อาสยาติ วสนฏฺฐานโต สุวณฺณคุหโต วา
รชตมณิผลิกมโนสิลาคุหโต วา นิกฺขมตีติ วุตฺตํ โหติ. นิกฺขมมาโน ปเนส จตูหิ
การเณหิ นิกฺขมติ อนฺธการปีฬิโต วา อาโลกตฺถาย อุจฺจารปสฺสาวปีฬิโต วา
เตสํ วิสฺสชฺชนตฺถาย ชิฆจฺฉาปีฬิโต วา โคจรตฺถาย สมฺภวปีฬิโต วา
อสทฺธมฺมปฏิเสวนตฺถาย. อิธ ปน โคจรตฺถาย นิกฺขนฺโตติ อธิปฺเปโต.
@เชิงอรรถ: ๑ สี. ปญฺจเม        ๒ ฉ.ม. กกิยมาเน


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๓๑๑.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=311&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=6844&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=6844&modeTY=2&pagebreak=1#p311