ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย สํ.อ. (สารตฺถ.๒)

หน้าที่ ๓๑๗.

อุเร ชาตญาณเมว. เตสุ อิธ เทสนาญาณํ คเหตพฺพํ. ตํ ปเนส ยาว อฏฺฐารสหิ
พฺรหฺมโกฏีหิ สทฺธึ อญฺญาโกณฺฑญฺญตฺเถรสฺส โสตาปตฺติผลํ อุปฺปชฺชติ, ตาว
ปวตฺเตติ นาม. ตสฺมึ อุปฺปนฺเน ปวตฺติตํ นาม โหตีติ เวทิตพฺพํ.
อปฺปฏิปุคฺคโลติ สทิสปุคฺคลรหิโต. ยสสฺสิโนติ ปริวารสมฺปนฺนา. ตาทิโนติ
ลาภาลาภาทีหิ เอกสทิสสฺส. ฉฏฺฐํ.
                        ๗. ขชฺชนียสุตฺตวณฺณนา
    [๗๙] สตฺตเม ปุพฺเพนิวาสนฺติ น อิทํ อภิญฺญาวเสน อนุสฺสรณํ
สนฺธาย วุตฺตํ, วิปสฺสนาวเสน ปน ปุพฺเพนิวาสํ อนุสฺสรนฺเต สมณพฺราหฺมเณ
สนฺธาเยตํ วุตฺตํ. เตเนวาห "สพฺเพเต ปญฺจุปาทานกฺขนฺเธ อนุสฺสรนฺติ, เอเตสํ
วา อญฺญตรนฺ"ติ อภิญฺญาวเสน หิ สมนุสฺสรนฺตสฺส ขนฺธาปิ อุปาทานกฺขนฺธาปิ
ขนฺธปฏิพทฺธาปิ ปณฺณตฺติปิ อารมฺมณํ โหติเยว. รูปญฺเญว อนุสฺสรตีติ เอวํ หิ
อนุสฺสรนฺโต น อญฺญํ กิญฺจิ สตฺตํ วา ปุคฺคลํ วา อนุสฺสรติ, อตีเต ปน
นิรุทฺธํ รูปกฺขนฺธเมว อนุสฺสรติ. เวทนาทีสุปิ เอเสว นโยติ. สุญฺญตาปพฺพํ
นิฏฺฐิตํ.
    อิทานิ สุญฺญตาย ลกฺขณํ ทสฺเสตุํ กิญฺจ ภิกฺขเว รูปํ วเทถาติอาทิมาห.
ยถา หิ นฏฺฐํ โคณํ ปริเยสมาโน ปุริโส โคคเณ จรมาเน รตฺตํ วา ๑-
กาฬํ วา พลิพทฺทํ ทิสฺวาปิ น เอตฺตเกเนว "อยํ มยฺหํ โคโณ"ติ
สนฺนิฏฺฐานํ กาตุํ สกฺโกติ. กสฺมา? อญฺเญสมฺปิ ตาทิสานํ อตฺถิตาย. สรีรปเทเส
ปนสฺส สตฺติสูลาทิลกฺขณํ ทิสฺวา "อยํ มยฺหํ สนฺตโก"ติ สนฺนิฏฺฐานํ โหติ,
เอวเมว สุญฺญตาย กถิตายปิ ยาว สุญฺญตาลกฺขณํ น กถิยติ, ตาว สา อกถิตาว
โหติ, ลกฺขเณ ปน กถิเต กถิตา นาม โหติ. โคโณ วิย หิ สุญฺญตา,
โคณลกฺขณํ วิย สุญฺญตาลกฺขณํ. ยถา โคณลกฺขเณ อสลฺลกฺขิเต โคโณ น สุฏฺฐุ
@เชิงอรรถ:  ม., ก. เสตํ วา รตฺตํ วา



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๓๑๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=317&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=6987&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=6987&modeTY=2&pagebreak=1#p317


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๑๗.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]