อรรถกถาเล่มที่ ๑๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
สํ.อ. (สารตฺถ.๒)
หน้าที่ ๙๕.

ลภิตฺวา เอกาสเน นิสินฺนสฺส อคฺคผเล ปติฏฺฐิตกาโล, ตสฺส นฺหานวิเลปนาทีหิ
สุโธตมณฺฑิตกายตฺตา ตสฺมึ นิสินฺนสฺส เอกคฺคสุขสมปฺปิตกาโล วิย โยคิโน
อริยมคฺคโปกฺขรณิยํ มคฺคญาโณทเกน สุโธตกิเลสมลสฺส ๑- หิโรตฺตปฺปสาฏเก
นิวาเสตฺวา สีลวิเลปนานุลิตฺตสฺส อรหตฺตมณฺฑเนน อตฺตภาวํ มณฺเฑตฺวา
วิมุตฺติปุปฺผทามํ ปิลนฺธิตฺวา อิทฺธิปาทปาทุกา อารุยฺห นิพฺพานนครํ ปวิสิตฺวา
ธมฺมปาสาทํ อารุยฺห สติปฏฺฐานมหาวีถิยํ วิโรจมานสฺส นิพฺพานารมฺมณํ
ผลสมาปตฺตึ อปฺเปตฺวา นิสินฺนกาโล, ตสฺส ปน ปุริสสฺส ตสฺมึ นิสินฺนสฺส
ติณาทีนํ ขเยน อคฺคิกฺขนฺธสฺส อปณฺณตฺตึ คมนกาโล วิย ขีณาสวสฺส ยาวตายุกํ
ฐตฺวา อุปาทินฺนกกฺขนฺธเภเทน อนุปาทิเสสาย นิพฺพานธาตุยา ปรินิพฺพุตสฺส
มหาวฏฺฏวูปสโม ทฏฺฐพฺโพ. ทุติยํ.
                        ๓. สํโยชนสุตฺตวณฺณนา
    [๕๓] ตติเย สญฺโญชนีเยสูติ ทสนฺนํ สํโยฺนานํ ปจฺจเยสุ. ฌาเยยฺยาติ
ชเลยฺย. เตลํ อาสิญฺเจยฺย วฏฺฏึ อุปสํหเรยฺยาติ ทีปปฏิชคฺคนตฺถํ เตลภาชนญฺจ
มหนฺตญฺจ วฏฺฏิกปาลํ คเหตฺวา สมีเป นิจฺจํ ฐิโตว เตเล ขีเณ เตลํ อาสิญฺเจยฺย,
วฏฺฏิยา ขีณาย วฏฺฏึ อุปสํหเรยฺย. เสสเมตฺถ สทฺธึ โอปมฺมสํสนฺทเนน
ปุริมนเยเนว เวทิตพฺพํ. ตติยํ.
                       ๔. ทุติยสํโยชนสุตฺตวณฺณนา
    [๕๔] จตุตฺเถ อุปมํ ปฐมํ วตฺวา ๒- ปจฺฉา อตฺโถ วุตฺโต. เสสํ ตาทิสเมว.
จตุตฺถํ.
@เชิงอรรถ: ๑ สุนฺหาตสุโธต.....     ๒ ฉ.ม. กตฺวา


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๒ หน้าที่ ๙๕.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=12&page=95&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=12&A=2104&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=12&A=2104&modeTY=2&pagebreak=1#p95