อรรถกถาเล่มที่ ๑๓ ภาษาบาลี อักษรไทย
สํ.อ. (สารตฺถ.๓)
หน้าที่ ๓๒.

      อสาทิตญฺจ สาทุนฺติ อสาทวนฺตํ จ มธุรํ จ. ผสฺสทฺวยํ สุขทุกฺเข
อุเปกฺเขติ สุขผสฺสญฺจ ทุกฺขผสฺสญฺจาติ อิทํ ผสฺสทฺวยํ อุเปกฺเข, อุเปกฺขาเมเวตฺถ
อุปฺปาเทยฺยาติ อตฺโถ. ผสฺสทฺวยํ สุชทุกฺขํ อุเปกฺโขติ วา ปาโฐ, ผสฺสเหตุกํ
สุขทุกฺขํ อุเปกฺโข, สุเข อนุโรธํ ทุกฺเข จ วิโรธํ อนุปฺปาเทนฺโต อุเปกฺขโก
ภเวยฺยาติปิ อตฺโถ. อนานุรุทฺโธ อวิรุทฺธ เกนจีติ เกนจิ สทฺธึ เนว อนุรุทฺโธ
น วิรุทฺโธ ภเวยฺย.
      ปปญฺจสญฺญาติ กิเลสสญฺญาย ปปญฺจสญฺญา นาม หุตฺวา. อิตรีตรา
นราติ ลามกสตฺตา. ๑- ปปญฺจยนฺตา อุปยนฺตีติ ปปญฺจยมานา วฏฺฏํ อุปคจฺฉนฺติ.
สญฺญิโนติ สสญฺญา สตฺตา. มโนมยํ เคหสิตญฺจ สพฺพนฺติ สพฺพเมว
ปญฺจกามคุณเคหนิสฺสิตํ มโนมยํ วิตกฺกํ. ปนุชฺชาติ ปนุทิตฺวา นีหริตฺวา.
เนกฺขมฺมสิตํ อิริยตีติ ทพฺพชาติโก ภิกฺขุ เนกฺขมฺมสิตํ อิริเยน อิรียติ.
      ฉสฺสุ ยทา สุภาวิโตติ ฉสุ อารมฺมเณสุ ยทา สุฏฺฐุ ภาวิโต.  ผุฏฺฐสฺส
จิตฺตํ น วิกมฺปเต กฺวจีติ สุขผสฺเสน วา ทุกฺขผสฺเสน วา ผุฏฺฐสฺส กิสฺมิญฺจิ
จิตฺตํ น กมฺปติ น เวธติ. ภวถ ๑- ชาติมรณสฺส ปารคาติ ชาติมรณานํ ปารํ
นิพฺพานํ คมกา โหถ.
                       ๒. มาลุกฺยปุตฺตสุตฺตวณฺณนา
      [๙๕] ทุติเย มาลุกฺยปุตฺโตติ มาลุกฺยพฺราหฺมณิยา ปุตฺโต. เอตฺถาติ
เอตสฺมึ ตว โอวาทายาจเน. อิมินา เถรํ อปสาเทติปิ อุสฺสาเทติปิ. กถํ? อยํ
กิร ทหรกาเล รูปาทีสุ ปมชฺชิตฺวา ปจฺฉา มหลฺลกกาเล อรญฺญวาสํ ปตฺเถนฺโต
กมฺมฏฺฐานํ ยาจติ. อถ ภควา "เอตฺถ ทหเร กึ วกฺขามิ, มาลุกฺยปุตฺโต วิย
@เชิงอรรถ: ๑ ฉ.ม. ภวตฺถ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๓๒.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=13&page=32&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=13&A=677&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=13&A=677&modeTY=2&pagebreak=1#p32