บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๑๔ ภาษาบาลี อักษรไทย องฺ.อ. (มโนรถ.๑) หน้าที่ ๔๓๑.
สุตฺตํ อตฺถุปฺปตฺติยํ วุตฺตํ. กตรอตฺถุปฺปตฺติยนฺติ? นวกนิปาเต ๑- สตุปฺปาท- สุตฺตอตฺถุปฺปตฺติยํ. ๒- ตถาคโต หิ ตํ อตฺถํ ๓- กเถนฺโต "นว ปุคฺคลา นิรยโต มุตฺตา, ติรจฺฉานโยนิโต มุตฺตา, ปิตฺติวิสยโต มุตฺตา"ติ ๔- กเถสิ. อถสฺส เอตทโหสิ "สเจ โข ปน เม ปุตฺตา อิทํ ธมฺมเทสนํ สุตฺวา ขีณนิรยมฺหา ขีณติรจฺฉานโยนิกา ขีณปิตฺติวิสยา ขีณาปายทุคฺคติวินิปาตาติ มญฺญมานา อุปริมคฺคผลตฺถาย วายมิตุํ น มญฺเญยฺยุํ, เตสํ สํเวคํ ชเนสฺสามี"ติ สํเวคชนนตฺถํ "เสยฺยถาปิ ภิกฺขเว"ติ อิมํ สุตฺตมารภิ. ตตฺถ อปฺปมตฺตโกติ โถกมตฺตโก ปริตฺตปฺปมาโณ, อนฺตมโส กุสคฺเคนปิ คเหตฺวา อุปสิงฺฆิยมาโน ทุคฺคนฺโธว โหติ. อปฺปมตฺตกํปิ ภวํ น วณฺเณมีติ อปฺปมตฺตกํปิ กาลํ ภเว ปฏิสนฺธึ น วณฺเณยฺยามิ. ๕- อิทานิ สอุปมํ ๖- ทสฺเสนฺโต อาห อนฺตมโส อจฺฉราสงฺฆาตมตฺตํปีติ. เอตฺถ ๗- สพฺพนฺติเมน ปริจฺเฉเทน เทฺว องฺคุลิโย เอกโต กตฺวา ปหรณมตฺตํปิ กาลนฺติ วุตฺตํ โหติ. เสสํ สพฺพตฺถ อุตฺตานตฺถเมวาติ. ตติยวคฺควณฺณนา. ---------- @เชิงอรรถ: ๑ องฺ.นวก. ๒๓/๒๑๖(๑๒)/๓๙๑ สอุปาทิเสสสุตฺต (สฺยา) ๒ นวกนิปาเต จ @สอุปาทิเสสสุตฺตนฺติ ปาโฐ ทิสฺสติ ๓ สี. สุตฺตํ @๔ องฺ.นวก. ๒๓/๒๑๖/๓๙๕ ๕ ฉ.ม. วณฺณยามิ ๖ ฉ.ม. อิทานิสฺส อุปมํ ๗ ฉ.ม. อยํ @ปาโฐ น ทิสฺสติเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๔ หน้าที่ ๔๓๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=14&page=431&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=14&A=10297&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=14&A=10297&modeTY=2&pagebreak=1#p431
จบการแสดงผล หน้าที่ ๔๓๑.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]