อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
องฺ.อ. (มโนรถ.๓)
หน้าที่ ๑๓.

นิปนฺนสฺส. จงฺกมํ อธิฏฺหนฺเตน จลิตารมฺมเณ. คหิตนิมิตฺตํ ปน ิตสฺสปิ
นิสินฺนสฺสปิ นิปนฺนสฺสปิ น นสฺสตีติ.
                        ๑๐. นาคิตสุตฺตวณฺณนา
    [๓๐] ทสเม อุทฺธํ อุคฺคตตฺตา อุจฺโจ, ราสิภาเวน จ มหา สทฺโท เอเตสนฺติ
อุจฺจาสทฺทมหาสทฺทา. เตสุ หิ อุคฺคตุคฺคเตสุ ขตฺติยมหาสาลพฺราหฺมณมหาสาลาทีสุ
มหาสกฺการํ คเหตฺวา อาคเตสุ "อสุกสฺส โอกาสํ เทถ, อสุกสฺส โอกาสํ เทถา"ติ
วุตฺเต "มยํ ปมตรํ อาคตา, มยํ ปมตรํ อาคตา, นตฺถิ โอกาโส"ติ เอวํ
อญฺมญฺ กเถนฺตานํ สทฺโท อุจฺโจ เจว มหา จ อโหสิ. เกวฏฺฏา มญฺเ
มจฺฉวิโลเปติ เกวฏฺฏา วิย มจฺฉวิโลเป. เตสญฺหิ มจฺฉปจฺฉึ คเหตฺวา อาคตานํ
วิกฺกิณนฏฺาเน "มยฺหํ เทถ, มยฺหํ เทถา"ติ วทโต มหาชนสฺส เอวรูโป สทฺโท
โหติ. มีฬฺหสุขนฺติ อสุจิสุขํ. มิทฺธสุขนฺติ นิทฺทาสุขํ. ลาภสกฺการสิโลกสุขนฺติ
ลาภสกฺการญฺเจว วณฺณภณนญฺจ นิสฺสาย อุปฺปนฺนสุขํ.
     ตนฺนินฺนาว คมิสฺสนฺตีติ ตํ ตเทว ภควโต คตฏฺานํ คมิสฺสนฺติ
อนุพนฺธิสฺสนฺติเยวาติ วุตฺตํ โหติ. ตถา หิ ภนฺเต ภควโต สีลปญฺาณนนฺติ
ยสฺมา ตถาวิธํ ตุมฺหากํ สีลญฺจ าณญฺจาติ อตฺโถ. มา จ มยา ยโสติ มยา
สทฺธึ ยโสปิ มา สมาคจฺฉตุ. ปิยานนฺติ ปิยชนานํ. เอโส ตสฺส นิสฺสนฺโทติ
เอสา ปิยภาวสฺส นิปฺผตฺติ. อสุภนิมิตฺตานุโยคนฺติ อสุภกมฺมฏฺานานุโยคํ.
อสุภนิมิตฺเตติ ราคฏฺานิเย อิฏฺารมฺมเณ. เอโส ตสฺส นิสฺสนฺโทติ เอโส ตสฺส
อสุภนิมิตฺตานุโยคสฺส นิปฺผตฺติ. เอวมิมสฺมึ สุตฺเต อิเมสุ ปญฺจสุ าเนสุ
วิปสฺสนาว กถิตาติ.
                        ปญฺจงฺคิกวคฺโค ตติโย.
                          ------------


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๑๓.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=13&pages=1&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=275&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=275&pagebreak=1#p13