อรรถกถาเล่มที่ ๑๖ ภาษาบาลี อักษรไทย
องฺ.อ. (มโนรถ.๓)
หน้าที่ ๑๙๖.

น คเณติ. น สสฺสุรํ อาทิยตีติ วจนํปิสฺสา ๑- น คณฺหาติ. เอวํ อนาทรตายปิ
อคฺคหเณนปิ น อาทิยติ นาม. เสเสสุปิ เอเสว นโย. เอวํ อนาถปิณฺฑิโก
สุณิสายาจารํ คเหตฺวา สตฺถุ ปุรโต นิสีทิ. สาปิ สุชาตา "กึ นุ โข อยํ
เสฏฺฐี ทสพลสฺส สนฺติเก มยฺหํ คุณํ กเถสฺสติ อุทาหุ อคุณนฺ"ติ คนฺตฺวา อวิทูเร
สทฺทํ สุณนฺตี อฏฺฐาสิ. อถ นํ สตฺถา เอหิ สุชาเตติ อามนฺเตสิ.
     อหิตานุกมฺปินีติ น หิตานุกมฺปินี. อญฺเญสูติ ปรปุริเสสุ. อติมญฺญเตติ
โอมานาติมานวเสน อติมญฺญติ. ธเนน กีตสฺสาติ ธเนน กีตา อสฺส. วธาย อุสฺสุกฺกาติ
วธิตุํ อุสฺสุกฺกมาปนฺนา. ยํ อิตฺถิยา วินฺทติ สามิโก ธนนฺติ อิตฺถิยา
สามิโก ยํ ธนํ ลภติ. อปฺปมฺปิสฺส อปหาตุมิจฺฉตีติ โถกโตปิ อสฺส หริตุํ อิจฺฉติ,
อุทฺธเน อาโรปิตอุกฺขลิยํ ปกฺขิปิตพฺพตณฺฑุลโตปิ โถกํ หริตุเมว วายมติ. อลสาติ
นิสินฺนฏฺฐาเน นิสินฺนาว ฐิตฏฺฐาเน ฐิตาว โหติ. ผรุสาติ ขรา. ทุรุตฺตวาทินีติ
ทุพฺภาสิตภาสินี, กกฺขฬวาฬกถเมว กเถติ, อุฏฺฐายกานํ อภิภุยฺย วตฺตตีติ เอตฺถ
อุฏฺฐายกานนฺติ พหุวจนวเสน วิริยุฏฺฐานสมฺปนฺโน สามิโก วุตฺโต. ตสฺส ตํ
อุฏฺฐานสมฺปตฺตึ อภิภวิตฺวา เหฏฺฐา กตฺวา วตฺตติ. ปโมทตีติ อาโมทิตปฺปโมทิตา
โหติ. โกเลยฺยกาติ กุลสมฺปนฺนา. ปติพฺพตาติ ปติเทวตา. วธทณฺฑตชฺชิตาติ ทณฺฑกํ
คเหตฺวา วเธน ตชฺชิตา, "ฆาเตสฺสามิ ตนฺ"ติ วุตฺตา. ทาสีสมนฺติ สามิกสฺส
วตฺตปูริกา ทาสีติ มํ ภควา ธาเรตูติ วตฺวา สรเณสุ ปติฏฺฐาสิ.
                        ๑๑. โกธนสุตฺตวณฺณนา
      [๖๔] เอกาทสเม สปตฺตกนฺตาติ สปตฺตานํ เวรีนํ กนฺตา ปิยา เตหิ
อิจฺฉิตปตฺถิตา. สปตฺตกรณาติ สปตฺตานํ เวรีนํ อตฺถกรณา. โกธปเรโตติ โกธานุคโต.
ปจุรตฺถตายาติ พหุอตฺถตาย พหุหิตตาย. อนตฺถํปีติ อวฑฺฒิมฺปิ. อตฺโถ เม
คหิโตติ วฑฺฒิ เม คหิตา.
@เชิงอรรถ: ๑ สี. วจนํ ปนสฺสา, ฉ.ม. วจนํ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๑๖ หน้าที่ ๑๙๖.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=16&page=196&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=16&A=4369&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=16&A=4369&modeTY=2&pagebreak=1#p196