อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๐๔.

ปมํ เอเกกิสฺสา เอเกกํ คาถํ กถิสฺสามีติ อาโภคํ กตฺวา ชานาเปตฺวา กเถตุํ วฏฺฏตีติ ฯ ปญฺหํ ปุจฺฉติ ปญฺหํ ปุฏฺโ กเถตีติ มาตุคาโม ภนฺเต ทีฆนิกาโย นาม กิมตฺถํ ทีเปตีติ ปุจฺฉติ เอวํ ปญฺหํ ปุฏฺโ ภิกฺขุ สพฺพญฺเจปิ ทีฆนิกายํ กเถติ อนาปตฺติ ฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมวาติ ฯ ปทโสธมฺมสมุฏฺานํ วาจโต จ วาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺาติ กิริยากิริยํ โนสญฺาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ ติเวทนนฺติ ฯ ธมฺมเทสนาสิกฺขาปทํ สตฺตมํ ฯ {๖๗} อฏฺมสิกฺขาปเท ฯ วตฺถุกถายํ ตาว ยํ วตฺตพฺพํ สิยา ตํ สพฺพํ จตุตฺถปาราชิกวณฺณนายํ วุตฺตนยเมว ฯ อยํ หิ วิเสโส ตตฺถ อภูตํ อาโรเจสุํ อิธ ภูตํ ฯ ภูตํปิ ปุถุชฺชนา อาโรเจสุํ น อริยา ฯ อริยานํ หิ ปยุตฺตวาจา นาม นตฺถิ ฯ อตฺตโน คุเณ อาโรจิยมาเน ปน อญฺเ น ปฏิเสเธสุํ ฯ ยถา อุปฺปนฺเน จ ปจฺจเย สาทิยึสุ ตถา อุปฺปนฺนภาวํ อชานนฺตา ฯ อถโข เต ภิกฺขู ภควโต เอตมตฺถํ อาโรเจสุนฺติ อาทิมฺหิ ปน เย อุตฺตริมนุสฺสธมฺมสฺส วณฺณํ ภาสึสุ เต อาโรเจสุนฺติ เวทิตพฺพา ฯ กจฺจิ ปน โว ภิกฺขเว ภูตนฺติ ปุจฺฉิ ฯ เต ปน สพฺเพปิ ภูตํ ภควาติ ปฏิชานึสุ ฯ อริยานํปิ หิ อพฺภนฺตเร ภูโต อุตฺตริมนุสฺสธมฺโมติ ฯ อถ ภควา อริยมิสฺสกตฺตา โมฆปุริสาติ อวตฺวา กถญฺหิ นาม ตุมฺเห ภิกฺขเวติ วตฺวา อุทรสฺส การณาติ อาทิมาห ฯ ตตฺถ ยสฺมา อริยา อญฺเสํ สุตฺวา อยฺโย กิร ภนฺเต โสตาปนฺโนติ อาทินา

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๓๐๔. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=304&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=6395&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=6395&pagebreak=1#p304