อรรถกถาเล่มที่ ๒ หน้าที่ ๔๔๗.

ปมปาราชิกสมุฏฺานาเนวาติ ฯ {๒๙๔} ฉฏฺสิกฺขาปเท ฯ เทถาวุโส ภตฺตนฺติ เอตฺถ ตํ กิร ภตฺตํ อภิหฏํ อโหสิ ตสฺมา เอวมาหํสุ ฯ อนภิหเฏ ปน เอวํ วตฺตุํ น ลพฺภติ ปยุตฺตวาจา โหติ ฯ {๒๙๕} เตนหิ ภิกฺขเว ปฏิคฺคเหตฺวา นิกฺขิปถาติ อิทํ ปน ภควา กุลสฺส สทฺธานุรกฺขณตฺถาย อาห ฯ ยทิ หิ ภควา ภาเชตฺวา ขาทถาติ วเทยฺย มนุสฺสานํ ปสาทญฺถตฺตํ สิยา ฯ อุสฺสาทยิตฺถาติ ปฏิหรียิตฺถ ฯ ฆรํเยว นํ คเหตฺวา อคมํสูติ วุตฺตํ โหติ ฯ {๒๙๘} สนฺตํ ภิกฺขุนฺติ เอตฺถ กิตฺตาวตา สนฺโต โหติ กิตฺตาวตา อสนฺโต ฯ อนฺโตวิหาเร ยตฺถํ ิตสฺส กุลานิ ปยิรุปาสนจิตฺตํ อุปฺปนฺนํ โหติ ตโต ปฏฺาย ยํ ปสฺเส วา อภิมุเข วา ปสฺสติ ยสฺส สกฺกา โหติ ปกติวจเนน อาโรเจตุํ อยํ สนฺโต นาม ฯ อิโตจีโตจ ปริเยสิตฺวา อาโรจนกิจฺจํ ปน นตฺถิ ฯ โย หิ เอวํ ปริเยสิตพฺโพ โส อสนฺโตเยว ฯ อปิจ อนฺโตอุปจารสีมายํ ภิกฺขุํ ทิสฺวา อาปุจฺฉิสฺสามีติ คนฺตฺวา ตตฺถ ยํ ปสฺสติ โส อาปุจฺฉิตพฺโพ ฯ โน เจ ปสฺสติ อสนฺตํ ภิกฺขุํ อนาปุจฺฉา ปวิฏฺโ นาม โหติ ฯ {๓๐๒} อนฺตรารามนฺติ อนฺโตคาเม วิหาโร โหติ ตํ คจฺฉติ ฯ ภตฺติยฆรนฺติ นิมนฺติตฆรํ วา สลากภตฺตาทิทายกานํ วา ฆรํ ฯ อาปทาสูติ ชีวิตพฺรหฺมจริยนฺตราเยสุ สติ คนฺตุํ วฏฺฏติ ฯ เสสเมตฺถ อุตฺตานเมว ฯ กินสมุฏฺานํ กายวาจโต กายวาจาจิตฺตโต จ สมุฏฺาติ กิริยากิริยํ โนสญฺาวิโมกฺขํ อจิตฺตกํ ปณฺณตฺติวชฺชํ กายกมฺมํ วจีกมฺมํ ติจิตฺตํ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒ หน้าที่ ๔๔๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=2&page=447&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=2&A=9428&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=2&A=9428&pagebreak=1#p447