อรรถกถาเล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๓๗๑.

[๘๑๘-๒๐] อิทานิ โย "อตฺตานํ ภวเน น ทสฺสเย"ติ เอวํ ขีณาสโว กถิโต, ^๑- ตสฺส วณฺณภณนตฺถํ อิโต ปรา ติสฺโส คาถาโย อาห. ตตฺถ สพฺพตฺถาติ ทฺวาทสสุ อายตเนสุ. ยทิทํ ทิฏฺฐสุตํ มุเตสุ วาติ เอตฺถ ปน ยทิทํ ทิฏฺฐสุตํ, เอตฺถ วา มุเตสุ วา ธมฺเมสุ เอวํ มุนิ น อุปลิมฺปตีติ เอวํ สมฺพนฺโธ เวทิตพฺโพ. โธโน น หิ เตน มญฺญติ, ยทิทํ ทิฏฺฐสุตํ มุเตสุ วาติ อตฺราปิ ยทิทํ ทิฏฺฐสุตํ, เตน วตฺถุนา น มญฺญติ, มุเตสุ วา ธมฺเมสุ น มญฺญตีติ เอวเมว สมฺพนฺโธ เวทิตพฺโพ. น หิ โส รชฺชติ โน วิรชฺชตีติ พาลปุถุชฺชนา วิย น รชฺชติ, กลฺยาณปุถุชฺชนา เสกฺขา วิย น วิรชฺชติ, ราคสฺส ปน ขีณตฺตา "วิราโค"เตฺวว ^๒- สงฺขยํ ^๓- คจฺฉตีติ. เสสํ สพฺพตฺถ ปากฏเมวาติ. เทสนาปริโยสาเน จตุราสีติยา ปาณสหสฺสานํ ธมฺมาภิสมโย อโหสีติ. ปรมตฺถโชติกาย ขุทฺทกฏฺฐกถาย สุตฺตนิปาตฏฺฐกถาย ชราสุตฺตวณฺณนา นิฏฺฐิตา. -------------------- ๗. ติสฺสเมตฺเตยฺยสุตฺตวณฺณนา [๘๒๑] เมถุนมนุยุตฺตสฺสาติ ติสฺสเมตฺเตยฺยสุตฺตํ. กา อุปฺปตฺติ? ภควติ กิร สาวตฺถิยํ วิหรนฺเต ติสฺสเมตฺเตยฺยา นาม เทฺว สหายา สาวตฺถึ อคมํสุ. เต สายนฺหสมยํ มหาชนํ เชตวนาภิมุขํ คจฺฉนฺตํ ทิสฺวา "กุหึ คจฺฉถา"ติ ^๔- ปุจฺฉึสุ. ตโต เตหิ "พุทฺโธ โลเก อุปฺปนฺโน, พหุชนหิตาย ธมฺมํ เทเสติ, ตํ โสตุํ เชตวนํ คจฺฉามา"ติ วุตฺเต "มยมฺปิ โสสฺสามา"ติ อคมํสุ. เต @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม.,อิ. วิภาวิโต ^๒ ก. วิรตฺโตเตฺวว @^๓ ฉ.ม.,อิ. สงฺขํ ^๔ ก. กุหึ คตาติ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๒๙ หน้าที่ ๓๗๑. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=29&page=371&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=29&A=8337&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=29&A=8337&modeTY=2&pagebreak=1#p371