ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓)

หน้าที่ ๒๐.

อยํ ปุพฺพโยโค ฯ อตีเต กิร ปญฺจปญฺญาสชนา สหายกา
วคฺคพนฺเธน ปุญฺญานิ กโรนฺตา อนาถสรีรานิ ปฏิชคฺคนฺตา วิจรนฺติ ฯ
เต เอกทิวสํ สคพฺภํ อิตฺถึ กาลกตํ ทิสฺวา ฌาเปสฺสามาติ สุสานํ
หรึสุ ฯ เตสุ ปญฺจ ชเน ตุมฺเห ฌาเปถาติ สุสาเน ฐเปตฺวา เสสา คามํ
ปวิฏฺฐา ฯ ยโส ทารโก ตํ สรีรํ วิชฺฌิตฺวา ปริวตฺเตตฺวา จ
ฌาปยมาโน อสุภสญฺญํ ปฏิลภิ ฯ โส อิตเรสํปิ จตุนฺนํ ชนานํ
ปสฺสถ โภ อิมํ อสุจึ ปฏิกฺกูลนฺติ ทสฺเสสิ ฯ เตปิ ตตฺถ อสุภสญฺญํ
ปฏิลภึสุ ฯ เต ปญฺจปิ คามํ คนฺตฺวา เสสสหายกานํ กถยึสุ ฯ
ยโส ปน ทารโก เคหํปิ คนฺตฺวา มาตาปิตูนญฺจ ภริยาย จ กเถสิ ฯ
เต สพฺเพปิ อสุภสญฺญํ ภาวยึสุ ฯ อยเมเตสํ ปุพฺพโยโค ฯ
เตนายสฺมโต ยสสฺส นาฏกชเนสุ สุสานสญฺญาเยว อุปฺปชฺชิ ฯ ตาย จ
อุปนิสฺสยสมฺปตฺติยา สพฺเพสํ วิเสสาธิคโม นิพฺพตฺตีติ ฯ อถ โข
ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสีติ ภควา ยาว ปจฺฉิมกตฺติกปุณฺณมี ตาว
พาราณสิยํ วิหรนฺโต เอกทิวสํ เต ขีณาสเว สฏฺฐี ภิกฺขู อามนฺเตสิ ฯ
     {๓๒} ทิพฺพา นาม ทิพฺเพสุ วิสเยสุ โลภปาสา ฯ มานุสา นาม
มานุสเกสุ วิสเยสุ โลภปาสา ฯ มา เอเกน เทฺวติ เอเกน มคฺเคน
เทฺว มา อคมิตฺถ ฯ อสฺสวนตาติ อสฺสวนตาย ฯ ปริหายนฺตีติ
อนธิคตํ นาธิคจฺฉนฺตา วิเสสาธิคมนโต ปริหายนฺติ ฯ {๓๓} อนฺตกาติ
ลามก หีนสตฺต ฯ อนฺตลิกฺขจโรติ ราคปาสํ สนฺธายาห ตํ หิ
โส อนฺตลิกฺขจโรติ มนฺตฺวา อาห ฯ
     {๓๔} นานาทิสา นานาชนปทาติ นานาทิสโต จ นานาชนปทโต ฯ



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๒๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=20&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=400&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=400&modeTY=2&pagebreak=1#p20


จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๐.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]