บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๒๐.
อยํ ปุพฺพโยโค ฯ อตีเต กิร ปญฺจปญฺญาสชนา สหายกา วคฺคพนฺเธน ปุญฺญานิ กโรนฺตา อนาถสรีรานิ ปฏิชคฺคนฺตา วิจรนฺติ ฯ เต เอกทิวสํ สคพฺภํ อิตฺถึ กาลกตํ ทิสฺวา ฌาเปสฺสามาติ สุสานํ หรึสุ ฯ เตสุ ปญฺจ ชเน ตุมฺเห ฌาเปถาติ สุสาเน ฐเปตฺวา เสสา คามํ ปวิฏฺฐา ฯ ยโส ทารโก ตํ สรีรํ วิชฺฌิตฺวา ปริวตฺเตตฺวา จ ฌาปยมาโน อสุภสญฺญํ ปฏิลภิ ฯ โส อิตเรสํปิ จตุนฺนํ ชนานํ ปสฺสถ โภ อิมํ อสุจึ ปฏิกฺกูลนฺติ ทสฺเสสิ ฯ เตปิ ตตฺถ อสุภสญฺญํ ปฏิลภึสุ ฯ เต ปญฺจปิ คามํ คนฺตฺวา เสสสหายกานํ กถยึสุ ฯ ยโส ปน ทารโก เคหํปิ คนฺตฺวา มาตาปิตูนญฺจ ภริยาย จ กเถสิ ฯ เต สพฺเพปิ อสุภสญฺญํ ภาวยึสุ ฯ อยเมเตสํ ปุพฺพโยโค ฯ เตนายสฺมโต ยสสฺส นาฏกชเนสุ สุสานสญฺญาเยว อุปฺปชฺชิ ฯ ตาย จ อุปนิสฺสยสมฺปตฺติยา สพฺเพสํ วิเสสาธิคโม นิพฺพตฺตีติ ฯ อถ โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสีติ ภควา ยาว ปจฺฉิมกตฺติกปุณฺณมี ตาว พาราณสิยํ วิหรนฺโต เอกทิวสํ เต ขีณาสเว สฏฺฐี ภิกฺขู อามนฺเตสิ ฯ {๓๒} ทิพฺพา นาม ทิพฺเพสุ วิสเยสุ โลภปาสา ฯ มานุสา นาม มานุสเกสุ วิสเยสุ โลภปาสา ฯ มา เอเกน เทฺวติ เอเกน มคฺเคน เทฺว มา อคมิตฺถ ฯ อสฺสวนตาติ อสฺสวนตาย ฯ ปริหายนฺตีติ อนธิคตํ นาธิคจฺฉนฺตา วิเสสาธิคมนโต ปริหายนฺติ ฯ {๓๓} อนฺตกาติ ลามก หีนสตฺต ฯ อนฺตลิกฺขจโรติ ราคปาสํ สนฺธายาห ตํ หิ โส อนฺตลิกฺขจโรติ มนฺตฺวา อาห ฯ {๓๔} นานาทิสา นานาชนปทาติ นานาทิสโต จ นานาชนปทโต ฯเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๒๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=20&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=400&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=400&modeTY=2&pagebreak=1#p20
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๐.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]