บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๒๐๒.
อนุชานามีติ อตฺโถ ฯ ปาเถยฺยํ ปริเยสิตุนฺติ เอตฺถ สเจ เกจิ สยเมว ญตฺวา เทนฺติ อิจฺเจตํ กุสลํ โน เจ เทนฺติ ญาติ- ปวาริตฏฺฐานโต ภิกฺขาจารวตฺเตน วา ปริเยสิตพฺพํ ตถา อลภนฺเตน อญฺญาติกอปฺปวาริตฏฺฐานโต ยาจิตฺวาปิ คเหตพฺพํ เอกทิวเสน คมนีเย มคฺเค เอกภตฺตตฺถาย ปริเยสิตพฺพํ ฯ ทีเฆ อทฺธาเน ยตฺตเกน กนฺตารํ นิตฺถรติ ตตฺตกํ ปริเยสิตพฺพํ ฯ {๓๐๐} กาเชหิ คาหาเปตฺวาติ ปญฺจหิ กาชสเตหิ สุสงฺขตสฺส พทรปานสฺส กุฏสหสฺสํ คาหาเปตฺวา ฯ เอตสฺมึ นิทาเน เอตสฺมึ ปกรเณ ธมฺมึ กถํ กตฺวาติ สาธุ ภิกฺขเว ปานํ อปิวนฺตา สมณสฺส โคตมสฺส สาวกา ปจฺจยพาหุลฺลิกาติ วาทํ น อุปฺปาทยิตฺถ มยิ จ คารวํ อกตฺถ มม จ ตุมฺเห สุคารวํ ชนยิตฺถ อิติ โว อหํ อิมินา การเณน สุฏฺฐุ ปสนฺโนติอาทินา นเยน ธมฺมึ กถํ กตฺวา อนุชานามิ ภิกฺขเว อฏฺฐ ปานานีติอาทิมาห ฯ ตตฺถ อมฺพปานนฺติ อาเมหิ วา ปกฺเกหิ วา อมฺเพหิ กตปานํ ฯ ตตฺถ อาเมหิ กโรนฺเตน อมฺพตรุณานิ ภินฺทิตฺวา อุทเก ปกฺขิปิตฺวา อาตเป อาทิจฺจปาเกน ปจิตฺวา ปริสฺสาเวตฺวา ตทหุปฏิคฺคหิเตหิ มธุสกฺกรกปฺปุราทีหิ โยเชตฺวา กาตพฺพํ ฯ เอวํ กตํ ปุเรภตฺตเมว กปฺปติ ฯ อนุปสมฺปนฺเนหิ กตํ ลภิตฺวา ปน ปุเรภตฺตํ ปฏิคฺคหิตํ ปุเรภตฺตํ สามิสปริโภเคนาปิ วฏฺฏติ ปจฺฉาภตฺตํ นิรามิสปริโภเคน ยาว อรุณุคฺคมนา วฏฺฏติ ฯ เอส นโย สพฺพปาเนสุ ฯ เตสุ ปน ชมฺพุปานนฺติ ชมฺพุผเลหิ กตปานํ ฯ โจจปานนฺติ อฏฺฐิเกหิ กทลิผเลหิเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๒๐๒. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=202&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=4160&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=4160&modeTY=2&pagebreak=1#p202
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๐๒.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]