บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๒๔๐.
โหติ เตน ภณฺฑุกฺขลิยํ ปกฺขิปิตฺวา ปาสาณสุสิรรุกฺขสุสิราทีสุ สุปฏิจฺฉนฺเนสุ ฐเปตฺวา คนฺตพฺพํ ฯ {๓๖๓} ตุยฺเหว ภิกฺขุ ตานิ จีวรานีติ อญฺญตฺร คเหตฺวา หฏานิปิ ตุยฺเหว น เตสํ อญฺโญ โกจิ อิสฺสโรติ ฯ เอวญฺจ ปน วตฺวา อนาคเตปิ นิกฺกุกฺกุจฺจา คณฺหิสฺสนฺตีติ ทสฺเสตุํ อิธ ปนาติ- อาทิมาห ฯ ตสฺเสว ตานิ จีวรานิ ยาว กฐินสฺส อุพฺภารายาติ สเจ คณปูรเก ภิกฺขู ลภิตฺวา กฐินํ อตฺถตํ โหติ ปญฺจ มาเส โน เจ อตฺถตํ โหติ เอกํ จีวรมาสเมว ฯ ยํ ยํ สงฺฆสฺส เทมาติ วา เทนฺติ สงฺฆํ อุทฺทิสฺส เทมาติ วา เทนฺติ วสฺสํ วุตฺถสงฺฆสฺส เทมาติ วา เทนฺติ วสฺสาวาสิกํ เทมาติ วา เทนฺติ สเจปิ มตกจีวรํ อวิภชิตฺวา ตํ วิหารํ ปวิสนฺติ สพฺพํ ตสฺเสว ภิกฺขุโน โหติ ฯ ยํปิ โส วสฺสาวาสตฺถาย วุฑฺฒึ ปโยเชตฺวา ฐปิตอุปนิกฺเขปโต วา ตตฺรุปฺปาทโต วา วสฺสาวาสิกํ คณฺหาติ สพฺพํ สุคฺคหิตเมว โหติ ฯ อิทํ หิ เอตฺถ ลกฺขณํ เยน เตนากาเรน สงฺฆสฺส อุปฺปนฺนวตฺถํ อตฺถตกฐินสฺส ปญฺจ มาเส อนตฺถตกฐินสฺส เอกํ จีวรมาสํ ปาปุณาติ ฯ ยํ ปน อิทํ อิธ วสฺสํ วุตฺถสงฺฆสฺส เทมาติ วา วสฺสาวาสิกํ เทมาติ วา วตฺวา ทินฺนํ ตํ อนตฺถตกฐินสฺสาปิ ปญฺจ มาเส ปาปุณาติ ฯ ตโต ปรํ อุปฺปนฺนํ วสฺสาวาสิกํ ปุจฺฉิตพฺพํ กึ อตีตวสฺเส อิทํ วสฺสาวาสิกํ อุทาหุ อนาคตวสฺเสติ ฯ กสฺมา ฯ ปิฏฺฐิสมเย อุปฺปนฺนตฺตา ฯ อุตุกาลนฺติ วสฺสานโต อญฺญํ กาลํ ฯ ตานิ จีวรานิ อาทาย สาวตฺถึเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๒๔๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=240&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=4938&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=4938&modeTY=2&pagebreak=1#p240
จบการแสดงผล หน้าที่ ๒๔๐.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]