บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๖๔.
ลิขิตโก นาม ฯ โส น ปพฺพาเชตพฺโพ ฯ {๙๔} กสาหโต กตทณฺฑ- กมฺโมติ เอตฺถ โย วจนเปสนาทีนิ อกโรนฺโต หญฺญติ น โส กตทณฺฑกมฺโม ฯ โย ปน เกณิยา วา อญฺญถา วา กิญฺจิ คเหตฺวา ขาทิตฺวา ปุน ทาตุํ อสกฺโกนฺโต อยเมว เต ทณฺโฑ โหตูติ กสาหิ หญฺญติ อยํ กสาหโต กตทณฺฑกมฺโม ฯ โส จ กสาหิ วา หโต โหตุ อทฺธทณฺฑกาทีนํ วา อญฺญตเรน ฯ ยาว อลฺลวโณ โหติ ตาว น ปพฺพาเชตพฺโพ ฯ วเณ ปน ปากติเก กตฺวา ปพฺพาเชตพฺโพ ฯ สเจ ปน ชานูหิ วา กปฺปเรหิ วา นาฬิเกรปาสาณาทีหิ วา ฆาเตตฺวา มุตฺโต โหติ สรีเร จสฺส คณฺฐิโย ปญฺญายนฺติ น ปพฺพาเชตพฺโพ ฯ ผาสุกํ กตฺวา เอวํ คณฺฐีสุ สนฺนิสินฺนาสุ ปพฺพาเชตพฺโพ ฯ {๙๕} ลกฺขณาหโต กตทณฺฑกมฺโมติ เอตฺถ กตทณฺฑ- กมฺมภาโว ปุริมนเยเนว เวทิตพฺโพ ฯ ยสฺส ปน ลลาเฏ วา อุราทีสุ วา ตตฺเตน โลเหน ลกฺขณํ อาหตํ โหติ โส เจ ภุชิสฺโส ยาว อลฺลวโณ โหติ ตาว น ปพฺพาเชตพฺโพ ฯ สเจปิสฺส วณา รูฬฺหา โหนฺติ ฉวิยา สมปริจฺเฉทา ลกฺขณมฺปน ปญฺญายติ ติมณฺฑลํ ปฏิจฺฉาเทตฺวา นิวตฺถสฺส อุตฺตราสงฺเค กเต ปฏิจฺฉนฺโนกาเสเยว โหติ ปพฺพาเชตุํ วฏฺฏติ ฯ อปฺปฏิจฺ- ฉนฺโนกาเส เจ น วฏฺฏติ ฯ {๙๖} น ภิกฺขเว อิณายิโกติ เอตฺถ อิณายิโก นาม ยสฺส ปิตุปิตามเหหิ วา อิณํ คหิตํ โหติ สยํ วา อิณํ คหิตํ โหติ ยํ วา อาฐเปตฺวา มาตาปิตูหิ กิญฺจิ คหิตํ โหติ โส ตํ อิณํ ปเรสํ ธาเรตีติ อิณายิโก ฯ ยมฺปนเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๖๔. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=64&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=1325&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=1325&modeTY=2&pagebreak=1#p64
จบการแสดงผล หน้าที่ ๖๔.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]