บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓ ภาษาบาลี อักษรไทย วินย.อ. (สมนฺต.๓) หน้าที่ ๖๙.
อหํ ตสฺสา ปุตฺโต สเจ มํ ตุมฺเห อนุชานาถ ปพฺพชฺชํ ลภามิ ตุมฺเห มยฺหํ สามิกาติ ฯ เต หฏฺฐตุฏฺฐา หุตฺวา สุทฺธา ภนฺเต ตุมฺหากํ ปพฺพชฺชาติ ตํ ภุชิสฺสํ กตฺวา มหาวิหาเร วสาเปสุํ จตูหิ ปจฺจเยหิ ปฏิชคฺคนฺตา ฯ เถโร ตํ กุลํ นิสฺสาย วสมาโนเยว อรหตฺตํ ปาปุณีติ ฯ ทาสวตฺถุกถา นิฏฺฐิตา ฯ {๙๘-๙๙} กมฺมารภณฺฑูติตุลาธารมุณฺฑโก สุวณฺณการปุตฺโต ปญฺจสิโข ตรุณทารโกติ วุตฺตํ โหติ ฯ สงฺฆํ อปโลเกตุํ ภณฺฑุกมฺมายาติ สงฺฆํ ภณฺฑุกมฺมตฺถาย อาปุจฺฉิตุํ อนุชานามีติ อตฺโถ ฯ ตตฺรายํ อาปุจฺฉนวิธิ สีมปริยาปนฺเน ภิกฺขู สนฺนิปาเตตฺวา ปพฺพชฺชาเปกฺขํ ตตฺถ เนตฺวา สงฺฆํ ภนฺเต อิมสฺส ทารกสฺส ภณฺฑุกมฺมํ อาปุจฺฉามีติ ติกฺขตฺตุํ วา ทฺวิกฺขตฺตุํ วา สกึ วา วตฺตพฺพํ ฯ เอตฺถ จ อิมสฺส ทารกสฺส ภณฺฑุกมฺมํ อาปุจฺฉามีติปิ อิมสฺส สมณกรณํ อาปุจฺฉามีติปิ อยํ ปพฺพชิตุกาโมติปิ วตฺตุํ วฏฺฏติ- เยว ฯ สเจ สภาคฏฺฐานํ โหติ ทส วา วีสติ วา ตึสติ วา ภิกฺขู วสนฺตีติ ปริจฺเฉโท ปญฺญายติ เตสํ ฐิโตกาสํ วา นิสินฺโนกาสํ วา คนฺตฺวาปิ ปุริมนเยเนว อาปุจฺฉิตพฺพํ ฯ ปพฺพชฺชาเปกฺขํ วินาว ทหรภิกฺขู วา สามเณเร วา เปเสตฺวาปิ เอโก ภนฺเต ปพฺพชฺชาเปกฺโข อตฺถิ ตสฺส ภณฺฑุกมฺมํ อาปุจฺฉามาติอาทินา นเยน อาปุจฺฉาเปตุํ วฏฺฏติ ฯ สเจ เกจิ ภิกฺขู เสนาสนํ วา คุมฺพาทีนิ วา ปวิสิตฺวา นิทฺทายนฺติ วา สมณธมฺมํ วา กโรนฺติเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓ หน้าที่ ๖๙. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=3&page=69&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=3&A=1430&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=3&A=1430&modeTY=2&pagebreak=1#p69
จบการแสดงผล หน้าที่ ๖๙.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]