อรรถกถาเล่มที่ ๓๑ ภาษาบาลี อักษรไทย
เปต.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๒๐๔.

         [๔๕๑] ตสฺส กมฺมสฺส วิปาเกน     มุสาวาทสฺส จูภยํ
               สุคนฺธํ สาลิโน ภตฺตํ       คูถํ เม ปริวตฺตติ.
         [๔๕๒] อวญฺฌานิ จ กมฺมานิ       น หิ กมฺมํ วินสฺสติ
               ทุคฺคนฺธํ กิมินํ มีฬฺหํ        ภุญฺชามิ จ ปิวามิ จา"ติ
คาถา อภาสิ.
    #[๔๔๘] ตตฺถ อยนฺติ ปุตฺตํ ทสฺเสนฺตี วทติ. หึสตีติ ถาเมน ปริพาเธติ, ๑-
มุคฺคเรน ปหรตีติ อตฺโถ. กูฏวาณิโชติ ขลวาณิโช ๒-, วญฺจนาย วณิชฺชการโกติ
อตฺโถ. มํสานิ ขาทิตฺวาติ ปเรหิ สาธารณมํสํ ขาทิตฺวา ๓- "น ขาทามี"ติ มุสาวาเทน
เต วญฺเจติ.
    #[๔๔๙-๔๕๐] อคารินีติ เคหสามินี. สนฺเตสูติ วิชฺชมาเนเสฺวว ปเรหิ
ยาจิตอุปกรเณสุ. ปริคุหามีติ ปฏิจฺฉาเทสึ. กาลวิปลฺลาเสน เหตํ วุตฺตํ. มา จ
กิญฺจิ อิโต อทนฺติ อิโต มม สนฺตกโต กิญฺจิมตฺตมฺปิ อตฺถิกสฺส ปรสฺส น อทาสึ.
ฉาเทมีติ "นตฺถิ เอตํ มม เคเห"ติ มุสาวาเทน ฉาเทสึ.
    #[๔๕๑-๔๕๒] คูถํ เม ปริวตฺตตีติ สุคนฺธํ สาลิภตฺตํ มยฺหํ กมฺมวเสน คูถภาเวน
ปริวตฺตติ ปริณมติ. อวญฺฌานีติ อโมฆานิ อนิปฺผลานิ. น หิ กมฺมํ
วินสฺสตีติ ยถูปจิตํ ๔- กมฺมํ ผลํ อทตฺวา น หิ วินสฺสติ. กิมินนฺติ ๕- กิมิวนฺตํ
สญฺชาตกิมิกุลํ. มีฬฺหนฺติ คูถํ. เสสํ เหฏฺฐา วุตฺตนยตฺตา อุตฺตานเมว.
     เอวํ เถโร ตสฺสา เปติยา วจนํ สุตฺวา ตํ ปวตฺตึ ภควโต อาโรเจสิ.
ภควา ตมตฺถํ อฏฺฐุปฺปตฺตึ กตฺวา สมฺปตฺตปริสาย ธมฺมํ เทเสสิ, สา เทสนา
มหาชนสฺส สาตฺถิกา อโหสีติ.
                      ภุสเปตวตฺถุวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
@เชิงอรรถ: ๑ ม. ปริโปเถติ    ๒ ม. พาลวาณิโช     ๓ สี.,อิ. สยเมว ขาทิตฺวา
@๔ สี.,อิ. เหตุปจิตํ    ๕ สี. กิมิชนฺติ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๑ หน้าที่ ๒๐๔.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=31&page=204&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=31&A=4517&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=31&A=4517&modeTY=2&pagebreak=1#p204