อรรถกถาเล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๒๖๕.

จาริกนฺติ ยถากามจริยํ. เตนาห "เยนิจฺฉกํ ยตฺถกามํ ยถาสุขนฺ"ติ. ตนฺติ ตํ จิตฺตํ. อชฺชาติ เอตรหิ. นิคฺคหิสฺสามีติ นิคฺคณฺหิสฺสามิ, นิพฺพิเสวนํ กริสฺสามิ. โยนิโสติ อุปาเยน. ยถา กึ ^๑-? หตฺถิปฺปภินฺนํ วิย องฺกุสคฺคโห. อิทํ วุตฺตํ โหติ:- อิทํ มม จิตฺตํ นาม อิโต ปุพฺเพ รูปาทีสุ อารมฺมเณสุ เยน เยน รมิตุํ อิจฺฉติ, ตสฺส ตสฺส วเสน เยนิจฺฉกํ, ยตฺถ ยตฺถ จสฺส กาโม, ตสฺส ตสฺส วเสน ยตฺถกามํ, ยถา ยถา วิจรนฺตสฺส สุขํ โหติ, ตเถว จรณโต ยถาสุขํ ทีฆรตฺตํ จาริกํ อจริ, ตํ อชฺชปาหํ ภินฺนมทมตฺตหตฺถึ หตฺถาจริยสงฺขาโต เฉโก องฺกุสคฺคโห องฺกุเสน วิย โยนิโสมนสิกาเรน นิคฺคหิสฺสามิ, นาสฺส วีติกฺกมิตุํ ทสฺสามีติ. เอวํ วทนฺโตเอว จ เถโร วิปสฺสนํ วฑฺเฒตฺวา อรหตฺตํ สจฺฉากาสิ. เตน วุตฺตํ อปทาเน ^๒- :- "สุวณฺณวณฺโณ สมฺพุทฺโธ วิปสฺสี ทกฺขิณารโห ปุรกฺขโต สาวเกหิ อารามา อภินิกฺขมิ. ทิสฺวานหํ พุทฺธเสฏฺฐํ สพฺพญฺญุํ ตมนาสกํ ปสนฺนจิตฺโต สุมโน คณฺฐิปุปฺผํ ^๓- อปูชยึ. เตน จิตฺตปฺปสาเทน ทิปทินฺทสฺส ตาทิโน หฏฺโฐ หฏฺเฐน จิตฺเตน ปุน วนฺทึ ตถาคตํ. เอกนวุติโต กปฺเป ยํ ปุปฺผมภิโรปยึ ทุคฺคตึ นาภิชานามิ พุทฺธปูชายิทํ ผลํ. เอกตาลีสิโต กปฺเป จรโณ นาม ขตฺติโย สตฺตรตนสมฺปนฺโน จกฺกวตฺตี มหพฺพโล. กิเลสา ฌาปิตา มยฺหํ ฯเปฯ กตํ พุทฺธสส สาสนนฺ"ติ. อยเมว จ เถรสฺส อญฺญาพฺยากรณคาถา อโหสีติ. หตฺถาโรหปุตฺตตฺเถรคาถาวณฺณนา นิฏฺฐิตา. @เชิงอรรถ: ^๑ สี., ม. ยถาติ ^๒ ขุ.อป. ๓๒/๙๑/๒๒๑ คณฺฐิปุปฺผิยตฺเถราปทาน ^๓ สี. ปุปฺผมตฺตํ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๒๖๕. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=32&page=265&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=32&A=5918&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=32&A=5918&modeTY=2&pagebreak=1#p265