บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ | |||
อรรถกถาเล่มที่ ๓๒ ภาษาบาลี อักษรไทย เถร.อ.๑ (ปรมตฺถที.๑) หน้าที่ ๓๔๐.
วณฺณิโต โถมิโต. โส จ โข ยาวเทว สมถวิปสฺสนาภาวนาปาริปูริยา, ตสฺมา สา มยา หตฺถคตา กาตพฺพาติ เอวํ อรญฺญคตสญฺญิโน เนกฺขมฺมสงฺกปฺปพหุลสฺสาติ อตฺโถ. ชเนตีติ อุปฺปาเทนฺติ, ๑- ปุถุตฺเต หิ อิทํ เอกวจนํ. เกจิ ปน "ชเนนฺตี"ติ ปฐนฺติ. ภิยฺโยติ อุปรูปริ. อุสภสฺสาติ อตฺตานเมว ๒- ปรํ วิย วทติ. กลฺยตนฺติ กลฺยภาวํ จิตฺตสฺส กมฺมญฺญตํ ภาวนาโยคฺยตํ. สฺวายมตฺโถ ๓- เหฏฺฐา วุตฺโตเยว. เอวํ เถโร อิมํ คาถํ วทนฺโตเยว วิปสฺสนํ อุสฺสุกฺกาเปตฺวา อรหตฺตํ ปาปุณิ. เตน วุตฺตํ อปทาเน ๔- :- "เทวปุตฺโต อหํ สนฺโต ปูชยึ สิขินายกํ มนฺทารเวน ปุปฺเผน พุทฺธสฺส อภิโรปยึ. สตฺตาหํ ฉทนํ อาสิ ทิพฺพํ มาลํ ตถาคเต สพฺเพ ชนา สมาคนฺตฺวา นมสฺสึสุ ตถาคตํ. เอกตึเส อิโต กปฺเป ยํ ปุปฺผมภิปูชยึ ทุคฺคตึ นาภิชานามิ พุทฺธปูชายิทํ ผลํ. อิโต จ ทสเม กปฺเป ราชาโหสึ ชุตินฺธโร สตฺตรตนสมฺปนฺโน จกฺกวตฺตี มหพฺพโล. กิเลสา ฌาปิตา มยฺหํ ฯเปฯ กตํ พุทฺธสฺส สาสนนฺ"ติ. อยเมว จ เถรสฺส อญฺญาพฺยากรณคาถา อโหสีติ. อุสภตฺเถรคาถาวณฺณนา นิฏฺฐิตา. ปรมตฺถทีปนิยา เถรคาถาสํวณฺณนาย เอกาทสมวคฺควณฺณนา นิฏฺฐิตา. @เชิงอรรถ: ๑ ม. อุปฺปาเทติ ๒ สี. ภิยฺโยติ อุปรูปริ, ญายสฺสาติ อตฺโถ, อตฺตานเมว @๓ สี. ตสฺสายมตฺโถ ๔ ขุ.อป. ๓๒/๒๕/๒๔๓ มนฺทารวปุปฺผปูชกตฺเถราปทานเนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๓๔๐. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=32&page=340&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=32&A=7562&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=32&A=7562&modeTY=2&pagebreak=1#p340
จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๔๐.
บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]