ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๓๒ ภาษาบาลี อักษรไทย เถร.อ.๑ (ปรมตฺถที.๑)

หน้าที่ ๔๔๔.

ตตฺถ นิยูหสิขราทีสุ ปติฏฺฐาปิเตหิ ยฏฺฐิธชปฏากธชาทิธเชหิ สมฺปนฺโน. หริตามโยติ
จามีกรสุวณฺณมโย. เกจิ ปน "หริตชาติมณิสริกฺขโก"ติ ๑- วทนฺติ. คนฺธพฺพาติ นฏา.
ฉ สหสฺสานิ สตฺตธาติ ฉมตฺตานิ คนฺธพฺพสหสฺสานิ สตฺตธา ๒- ตสฺส ปาสาทสฺส
สตฺตสุ ฐาเนสุ รญฺโญ อภิรมาปนตฺถํ นจฺจึสูติ อตฺโถ. เต เอวํ นจฺจนฺตาปิ ราชานํ
หาเสตุํ นาสกฺขึสุ. อถ สกฺโก เทวราชา เทวนเฏ เปเสตฺวา สมชฺชํ กาเรสิ,
ตทา ราชา หสีติ.
                    ภทฺทชิตฺเถรคาถาวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                         ---------------
                    ๒๘๐. ๓. โสภิตตฺเถรคาถาวณฺณนา
      สติมา ปญฺญวาติ อายสฺมโต โสภิตตฺเถรสฺส คาถา. กา อุปฺปตฺติ?
      อยมฺปิ ปุริมพุทฺเธสุ กตาธิกาโร ตตฺถ ตตฺถ ภเว ปุญฺญานิ อุปจินนฺโต
ปทุมุตฺตรสฺส ภควโต กาเล หํสวตีนคเร กุลเคเห นิพฺพตฺติตฺวา วยปฺปตฺโต สตฺถุ
ธมฺมเทสนํ สุณนฺโต สตฺถารํ เอกํ ภิกฺขุํ ปุพฺเพนิวาสญาณลาภีนํ ภิกฺขูนํ อคฺคฏฺฐาเน
ฐเปนฺตํ ทิสฺวา สยมฺปิ ตํ ฐานนฺตรํ อุทฺทิสฺส ปตฺถนํ กตฺวา ปุญฺญานิ กตฺวา
สุคตีสุเยว สํสรนฺโต สุเมธสฺส ภควโต กาเล พฺราหฺมณกุเล นิพฺพตฺติตฺวา วิญฺญุตํ
ปตฺโต พฺราหฺมณานํ วิชฺชาสิปฺเปสุ นิปฺผตฺตึ คนฺตฺวา เนกฺขมฺมาธิมุตฺโต ฆราวาสํ
ปหาย ตาปสปพฺพชฺชํ ปพฺพชิตฺวา หิมวนฺตสฺส สมีเป อรญฺญายตเน อสฺสมํ
กาเรตฺวา วนมูลผลาผเลน ยาเปนฺโต พุทฺธุปฺปาทํ สุตฺวา สพฺพตฺถ เอกรตฺติวาเสเนว
ภทฺทวตีนคเร ๓- สตฺถารํ อุปสงฺกมิตฺวา ปสนฺนมานโส "ตุวํ สตฺถา จา เกตุ จา"ติ-
อาทีหิ ฉหิ คาถาหิ อภิตฺถวิ, สตฺถา จสฺส ภาวินึ สมฺปตฺตึ ปกาเสสิ. โส
@เชิงอรรถ:  สี.,อิ. หริตมณิสริกฺขโกติ     ม. ฉ สหสฺสานิ คนฺธพฺพานํ ฉ สหสฺสานิ สตฺตธา
@ สี. พนฺธุมตีนคเร



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๒ หน้าที่ ๔๔๔. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=32&page=444&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=32&A=9919&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=32&A=9919&modeTY=2&pagebreak=1#p444


จบการแสดงผล หน้าที่ ๔๔๔.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]