ขอนอบน้อมแด่
พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า
                      พระองค์นั้น
บทนำ  พระวินัยปิฎก  พระสุตตันตปิฎก  พระอภิธรรมปิฎก  ค้นพระไตรปิฎก  ชาดก  หนังสือธรรมะ 
หน้า
แสดง
หน้า
คลิกเพื่อเปลี่ยน ฐญ เป็นแบบดั้งเดิม
อรรถกถาเล่มที่ ๓๓ ภาษาบาลี อักษรไทย เถร.อ.๒ (ปรมตฺถที.๒)

หน้าที่ ๓๕๘.

      อุจฺเจติ อุจฺจาทิฏฺฐาเน อุปริปาสาทตาย วา อุจฺเจ. มณฺฑลิปากาเรติ
มณฺฑลากาเรน ปาการปริกฺขิตฺเต. ทฬฺหมฏฺฏาลโกฏฺฐเกติ ถิเรหิ อฏฺฏาเลหิ
ทฺวารโกฏฺฐเกหิ จ สมนฺนาคเต, นคเรติ อตฺโถ.
      สตึ ปญฺญญฺจาติ เอตฺถ สติสีเสน สมาธึ วทติ, ผลสมาปตฺตินิโรธสมาปตฺติโย
สนฺธาย "สตึ ปญฺญญฺจ ภาวยนฺ"ติ วุตฺโต. เสสํ ตตฺถ ตตฺถ วุตฺตนยตฺตา
อุตฺตานเมว.
      เอวํ เถโร สตฺถุ สมฺมุขา สีหนาทํ นทิ. ตํ สุตฺวา ภิกฺขู อภิปฺปสนฺนา
อเหสุํ.
               กาลิโคธาปุตฺตภทฺทิยตฺเถรคาถาวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                      ---------------------
                  ๓๙๒. ๘. องฺคุลิมาลตฺเถรคาถาวณฺณนา
      คจฺฉํ วเทสิ สมณ ฐิโตมฺหีติอาทิกา ๑- อายสฺมโต องฺคุลิมาลตฺเถรสฺส คาถา.
กา อุปฺปตฺติ?
      อยมฺปิ ปุริมพุทฺเธสุ กตาธิกาโร ตตฺถ ตตฺถ ภเว วิวฏฺฏูปนิสฺสยํ กุสลํ
อุปจินิตฺวา อิมสฺมึ พุทฺธุปฺปาเท สาวตฺถิยํ โกสลรญฺโญ ปุโรหิตสฺส ภคฺควสฺส นาม
พฺราหฺมณสฺส ปุตฺโต หุตฺวา นิพฺพตฺติ, ตสฺส ชาตทิวเส สกลนคเร อาวุธานิ
ปชฺชลึสุ, รญฺโญ จ มงฺคลาวุธํ สยนปีเฐ ฐปิตํ ปชฺชลิ, ตํ ทิสฺวา ราชา ภีโต
สํวิคฺโค นิทฺทํ น ลภิ. ปุโรหิโต ตายํ เวลายํ นกฺขตฺตโยคํ อุลฺโลเกนฺโต
"โจรนกฺขตฺเตน ชาโต"ติ สนฺนิฏฺฐานมกาสิ. โส วิภาตาย รตฺติยา รญฺโญ สนฺติกํ
คโต สุขเสยฺยํ ปุจฺฉิ. ราชา "กุโต อาจริย สุขเสยฺยํ, รตฺติยํ มยฺหํ มงฺคลาวุธํ
@เชิงอรรถ:  ฉ.ม. คจฺฉํ วเทสีติอาทิกา



เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๓๓ หน้าที่ ๓๕๘. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=33&page=358&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=33&A=8246&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=33&A=8246&modeTY=2&pagebreak=1#p358


จบการแสดงผล หน้าที่ ๓๕๘.

บันทึก ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๖๑. การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากอรรถกถาบาลี อักษรไทย. หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]