อรรถกถาเล่มที่ ๔๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
ชา.อ.๖ เอกาทสก-ปกิณฺณก
หน้าที่ ๒๐๓.

อธุรายนฺติ สทฺธาธุรสีลธุรปญฺญาธุเรสุ อโยเชตฺวา อโยเค นิยุญฺชติ ฯ
ทุนฺนโย เสยฺยโส โหตีติ ทุนฺนโยว ตสฺส เสยฺโย โหติ ปญฺจ
ทุสฺสีลกมฺมานิ สมาทาย วตฺตนเมว เสยฺโยติ คณฺหาติ หิตปฏิปตฺติยา
วา ทุนฺนโย โหติ เนตุํ อสกฺกุเณยฺยตฺตา ฯ สมฺมา วุตฺโตติ เหตุนา
การเณน วุตฺโต กุปฺปติ ฯ วินยนฺติ เอวํ อภิกฺกมิตพฺพนฺติ อาทิกํ
อาจารวินยํ น ชานาติ โอวาทญฺจ น สมฺปฏิจฺฉติ สาธุ ตสฺสาติ
เอเตหิ การเณหิ ตสฺส อทสฺสนเมว สาธุ ฯ สุริยสฺสุคฺคมนํ ปตีติ
สุริยสฺสุคฺคมนเวลาย ฯ ทิพฺพา ภกฺขาติ ทิพฺพโภชนํ ฯ ยาจกาติ ตสฺส
ทิพฺพโภชนสฺส ปฏิคฺคาหกา ฯ วตฺตจริยาหีติ ทานสีลอุโปสถกมฺเมหิ ฯ
ทสฺสนํ อภิกงฺขนฺตีติ ทสฺสนํ มม อภิกงฺขนฺติ ฯ ตํ ตาทิสนฺติ
อายสฺมนฺตํ เอวรูปํ ทิพฺพาลงฺการภูสิตํ ฯ ปมชฺเชยฺยนฺติ
ปมาทํ อาปชฺเชยฺยํ ตว สิริสมฺปตฺตึ ปฏฺเฐยฺยํ เอวํ นิพฺพานตฺถาย
ปวตฺติเต ตโปกมฺเม สกฺกฏฺฐานํ ปฏฺเฐนฺโต ปมตฺโตนาม ภเวยฺยํ
เอวํ ตว ทสฺสนํ มยฺหํ ภยนฺติ ฯ
     สกฺโก สาธุ ภนฺเต น เต อิโต ปฏฺฐาย สนฺติกํ อาคมิสฺสามีติ
ตํ อภิวาเทตฺวา ขมาเปตฺวา ปกฺกามิ ฯ มหาสตฺโต ยาวชีวํ ตตฺเถว
วสนฺโต พฺรหฺมวิหาเร ภาเวตฺวา พฺรหฺมโลเก นิพฺพตฺติ ฯ
     สตฺถา อิมํ ธมฺมเทสนํ อาหริตฺวา ชาตกํ สโมธาเนสิ ตทา
สกฺโก อนุรุทฺโธ อโหสิ อกิตฺติปณฺฑิโต ปน อหเมวาติ ฯ
                    อกิตฺติชาตกํ สตฺตมํ ฯ
                      -----------


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๐ หน้าที่ ๒๐๓.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=40&page=203&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=40&A=4137&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=40&A=4137&modeTY=2&pagebreak=1#p203