อรรถกถาเล่มที่ ๔๖ หน้าที่ ๓๗.

มหาชนํ ปาเส นิโยเชตฺวา มาเรตีติ มาโร. อกุสลกมฺเม นิยุตฺตตฺตา กโณฺห. ฉสุ เทวโลเกสุ อธิปติตฺตา อธิปติ. อกุสลกมฺมานํ ^๑- อนฺตํ คตตฺตา อนฺตคู. ปาปชนํ ^๒- น มุญฺจตีติ นมุจิ. สติวิปฺปวาสปฺปมตฺตปุคฺคลานํ ^๓- าตโกติ ปมตฺตพนฺธุ. เสสํ สพฺพตฺถ ปากฏเมว. เอวํ ภควา อิทมฺปิ สุตฺตํ อรหตฺตนิกูเฏเนว เทเสสิ. เทสนาปริโยสาเน จ ปุพฺพสทิโสว ธมฺมาภิสมโย อโหสีติ. สทฺธมฺมปฺปชฺโชติกาย จูฬนิทฺเทสฏฺกถาย กปฺปมาณวสุตฺตนิทฺเทสวณฺณนา นิฏฺิตา. ทสมํ. -------------- ๑๑. ชตุกณฺณิมาณวสุตฺตนิทฺเทสวณฺณนา [๖๕] เอกาทสเม ชตุกณฺณิสุตฺเต:- สุตฺวานหํ วีร อกามกามินฺติ "อหํ อิติปิ โส ภควา"ติอาทินา ^๔- นเยน วีร กามานํ อกามนโต อกามกามึ พุทฺธํ สุตฺวา. อกามมาคมนฺติ นิกฺกามํ ภควนฺตํ ปุจฺฉิตุํ อาคโตมฺหิ. สหชเนตฺตาติ สหชาตสพฺพญฺุตญฺาณจกฺขุ. ยถาตจฺฉนฺติ ยถาตถํ. พฺรูหิ เมติ ปุน ยาจนฺโต ภณติ. ยาจนฺโต หิ สหสฺสกฺขตฺตุมฺปิ ภเณยฺย, โก ปน วาโท ทฺวิกฺขตฺตุํ. อิติปิ โส ภควา อรหํ สมฺมาสมฺพุทฺโธติ อิเมสํ ปทานํ อตฺโถ เหฏฺา วุตฺโตว. ^๕- วิชฺชาหิ ปน จรเณน จ สมฺปนฺนตฺตา วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน. ตตฺถ วิชฺชาติ ติสฺโสปิ วิชฺชา อฏฺปิ วิชฺชา. ติสฺโส วิชฺชา ภยเภรวสุตฺเต ^๖- วุตฺตนเยเนว เวทิตพฺพา, อฏฺ อมฺพฏฺสุตฺเต. ^๗- ตตฺถ หิ วิปสฺสนาาเณน มโนมยิทฺธิยา จ สห ฉ อภิญฺา ปริคฺคเหตฺวา อฏฺ วิชฺชา วุตฺตา. จรณนฺติ สีลสํวโร อินฺทฺริเยสุ คุตฺตทฺวารตา โภชเน มตฺตญฺุตา ชาคริยานุโยโค สตฺต @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. อกุสลานํ ธมฺมานํ ^๒ ก. มหาชนํ ^๓ ก. ปคฺคหเณน @^๔ วิ. มหาวิ. ๑/๑/๑, ที.สี. ๙/๑๕๗,๒๕๕,๕๐๓/๔๙,๘๗,๒๒๕, ม.อุ. ๑๔/๓๔๒/๓๐๕, @สํ. มหา. ๑๙/๙๙๗/๒๙๖ ^๕ ก. วิตฺถาริโตว @^๖ ม.ม. ๑๒/๓๔-๕๖/๒๒-๓๑ ^๗ ที.สี. ๙/๒๕๔-๒๙๙/๒๕๔-๒๙๙

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๔๖ หน้าที่ ๓๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=46&page=37&pages=1&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=46&A=911&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=46&A=911&pagebreak=1#p37