อรรถกถาเล่มที่ ๕๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๒ (วิสุทฺธ.๒)
หน้าที่ ๑๓๒.

ฉกามาวจรสมฺปตฺติญฺจ อนุภวิตฺวา มนุสฺเสสุ มนุสฺสสมฺปตฺติโย จ เขเปตฺวา
อิมสฺมึ พุทฺธุปฺปาเท เอกสฺมึ กุลเคเห นิพฺพตฺโต วุทฺธิปฺปตฺโต ภควโต ธมฺมํ
สุตฺวา ปสนฺนมานโส ปพฺพชิตฺวา นจิรสฺเสว อรหา อโหสิ. โส อปรภาเค
อตฺตโน กตปุญฺญนาเมน อโธปุปฺผิยตฺเถโรติ ปากโฏ.
     [๒๒] โส เอกทิวสํ อตฺตโน ปุพฺพกมฺมํ สริตฺวา โสมนสฺสชาโต
ปุพฺพจริตาปทานํ ปกาเสนฺโต อภิภู นาม โส ภิกฺขูติอาทิมาห. ตตฺถ สีลสมาธีหิ
ปเร อภิภวตีติ อภิภู, ขนฺธมาราทิมาเร อภิภวติ อชฺโฌตฺถรตีติ วา อภิภู,
สสนฺตานปรสนฺตานคตกิเลเส อภิภวติ วิเหเสติ วิทฺธํเสตีติ วา อภิภู. ภิกฺขนสีโล
ยาจนสีโลติ ภิกฺขุ, ฉินฺนภินฺนปฏธโรติ วา ภิกฺขุ. อภิภู นาม อคฺคสาวโก โส
ภิกฺขูติ อตฺโถ, สิขิสฺส ภควโต อคฺคสาวโกติ สมฺพนฺโธ.
     [๒๗] อชคโร มํ ปีเฬสีติ ตถารูปํ สีลสมฺปนฺนํ ตาปสํ ปุพฺเพ
กตปาเปน เวเรน จ มหนฺโต อชครสปฺโป ปีเฬสิ. ๑- โส เตเนว อุปทฺทเวน
อุปทฺทุโต อปริหีนชฺฌาโน กาลํ กตฺวา พฺรหฺมโลกปรายโน อาสิ. เสสํ สพฺพตฺถ
อุตฺตานเมวาติ.
                  อโธปุปฺผิยตฺเถราปทานวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                         --------------
                   ๘๗. ๕. รํสิสญฺญกตฺเถราปทานวณฺณนา
     ปพฺพเต หิมวนฺตมฺหีติอาทิกํ อายสฺมโต รํสิสญฺญกตฺเถรสฺส อปทานํ.
อยมฺปิ ปุริมพุทฺเธสุ กตาธิกาโร เตสุ เตสุ ภเวสุ วิวฏฺฏูปนิสฺสยานิ ปุญฺญานิ
อุปจินนฺโต วิปสฺสิสฺส ภควโต กาเล กุลเคเห นิพฺพตฺโต วุทฺธิมนฺวาย ฆราวาสํ
สณฺฐเปตฺวา กาเมสุ อาทีนวํ ทิสฺวา ฆราวาสํ ปหาย ตาปสปพฺพชฺชํ ปพฺพชิตฺวา
@เชิงอรรถ: ๑ สี. ปิฬิยิ.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๐ หน้าที่ ๑๓๒.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=50&page=132&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=50&A=2856&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=50&A=2856&modeTY=2&pagebreak=1#p132