อรรถกถาเล่มที่ ๕๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๒ (วิสุทฺธ.๒)
หน้าที่ ๒๑๐.

อุปจินนฺโต ผุสฺสสฺส ภควโต กาเล กุลเคเห นิพฺพตฺโต อโหสิ. ตทา ภควา
ภิกฺขุสํฆปริวุโต วีถิยํ จรมาโน ตสฺส อุปาสกสฺส เคหทฺวารํ สมฺปาปุณิ.
อถ โส อุปาสโก ภควนฺตํ ทิสฺวา ปสนฺนมานโส วนฺทิตฺวา ปตฺตปูรํ
สปฺปิเตลํ อทาสิ, ภควา อนุโมทนํ กตฺวา ปกฺกามิ. โส เตเนว โสมนสฺเสน
ยาวตายุกํ ฐตฺวา ตโต จุโต เตน ปุญฺเญน เทวโลเก อุปฺปนฺโน ตตฺถ
ทิพฺพสุขํ อนุภวิตฺวา มนุสฺเสสุ จ นิพฺพตฺโต อุปฺปนฺนุปฺปนฺนภเว สปฺปิเตล-
มธุผาณิตาทิมธุราหารสมงฺคี สุขํ อนุภวิตฺวา อิมสฺมึ พุทฺธุปฺปาเท สาวตฺถิยํ
เอกสฺมึ กุเล นิพฺพตฺโต วุทฺธิปฺปตฺโต สทฺโธ พุทฺธิสมฺปนฺโน สตฺถุ ธมฺมเทสนํ
สุตฺวา ปสนฺนมานโส ปพฺพชิตฺวา วตฺตสมฺปนฺโน นจิรสฺเสว อรหา อโหสิ.
     [๒๘] โส อตฺตโน ปุพฺพกมฺมํ สริตฺวา ชาตโสมนสฺโส ปุพฺพจริตาปทานํ
ปกาเสนฺโต ผุสฺโส นามาถ ภควาติอาทิมาห. ตตฺถ ผุสฺโสติ ผุสฺสนกฺขตฺตโยเคน
ชาตตฺตา มาตาปิตูหิ กตนามเธยฺเยน ผุสฺโส. อถ วา นิพฺพานํ ผุสิ ปสฺสิ
สจฺฉิ อกาสีติ ผุสฺโส. อถ วา สมตึสปารมิตาสตฺตตึสโพธิปกฺขิยธมฺเม สกเล
จ เตปิฏเก ปริยตฺติธมฺเม ผุสิ ปสฺสิ อญฺญาสีติ ผุสฺโส. ภควา ภาคฺยวา
ยุตฺโตติอาทิปุญฺญโกฏฺฐาสสมงฺคิตาย ภควา. อาหุตีนํ ปฏิคฺคโหติ อาหุติโน
วุจฺจนฺติ ปูชาสกฺการา, เตสํ อาหุตีนํ ปฏิคฺคเหตุํ อรหตีติ อาหุตีนํ ปฏิคฺคโห.
มหาชนํ นิพฺพาเปนฺโต วีโร ผุสฺโส นาม ภควา วีถิยํ อถ ตทา คจฺฉเตติ
สมฺพนฺโธ. เสสํ ปากฏเมวาติ.
                  สปฺปิทายกตฺเถราปทานวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                          -------------


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๐ หน้าที่ ๒๑๐.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=50&page=210&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=50&A=4528&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=50&A=4528&modeTY=2&pagebreak=1#p210