อรรถกถาเล่มที่ ๕๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๒ (วิสุทฺธ.๒)
หน้าที่ ๒๒๒.

หิมวนฺตสฺส อปรํ ภาคํ วิหาย โอเรน, ภุมฺมตฺเถ กรณวจนํ, โอรสฺมึ ทิสาภาเคติ
อตฺโถ. นทิกา สมฺปวตฺตถาติ อปากฏนามเธยฺยา เอกา นที สํ สุฏฺฐุ ปวตฺตานี
วหานี สนฺทมานา อโหสีติ อตฺโถ. ตสฺสา จานุปเขตฺตมฺหีติ ตสฺสา นทิยา
อนุปเขตฺตมฺหิ ตีรสมีเปติ อตฺโถ. สยมฺภู วสเต ตทาติ ยทา อหํ มณิปลฺลงฺกํ
ปูเชสึ, ตทา อนาจริยโก หุตฺวา สยเมว พุทฺธภูโต ภควา วสเต วิหรตีติ
อตฺโถ.
     [๓๕] มณึ ปคฺคยฺห ปลฺลงฺกนฺติ มณินฺติ จิตฺตํ อาราเธติ โสมนสฺสํ กโรตีติ
มณิ, อถ วา มาติ ปมาณํ กโรติ อาภรณนฺติ มณิ, อถ วา มรนฺตาปิ
ราชยุวราชาทโย ตํ น ปริจฺจชนฺติ ตทตฺถาย สงฺคามํ กโรนฺตีติ มณิ, ตํ
มณึ มณิมยํ ปลฺลงฺกํ มโนรมํ สาธุ จิตฺตํ สุฏฺฐุ วิจิตฺตํ ปคฺคยฺห คเหตฺวา
พุทฺธเสฏฺฐสฺส อภิโรปยึ ปูเชสินฺติ อตฺโถ. เสสํ สพฺพํ อุตฺตานตฺถเมวาติ.
                   มณิปูชกตฺเถราปทานวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                          -------------
                   ๑๘๑. ๙. ติกิจฺฉกตฺเถราปทานวณฺณนา
     นคเร พนฺธุมติยาติอาทิกํ อายสฺมโต ติกิจฺฉกตฺเถรสฺส อปทานํ.
อยมฺปายสฺมา ปุริมชินวเรสุ กตาธิกาโร ตตฺถ ตตฺถ ภเว วิวฏฺฏูปนิสฺสยานิ
ปุญฺญานิ อุปจินนฺโต วิปสฺสิสฺส ภควโต กาเล พนฺธุมตีนคเร เวชฺชกุเล นิพฺพตฺโต
พหุสฺสุโต สุสิกฺขิโต เวชฺชกมฺเม เฉโก พหู โรคิโน ติกิจฺฉนฺโต วิปสฺสิสฺส
ภควโต อุปฏฺฐากสฺส อโสกนามตฺเถรสฺส โรคํ ติกิจฺฉิ. โส เตน ปุญฺเญน
เทวมนุสฺเสสุ อปราปรํ สุขํ อนุภวนฺโต นิพฺพตฺตนิพฺพตฺตภเว อโรโค ทีฆายุโก
สุวณฺณวณฺณสรีโร อโหสิ.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๐ หน้าที่ ๒๒๒.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=50&page=222&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=50&A=4779&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=50&A=4779&modeTY=2&pagebreak=1#p222