อรรถกถาเล่มที่ ๕๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๒ (วิสุทฺธ.๒)
หน้าที่ ๒๒๕.

                       ๑๙. กุฏชปุปฺผิยวคฺควณฺณนา
                  ๑๘๓. ๑. กุฏชปุปฺผิยตฺเถราปทานวณฺณนา
     อิโต ปรมฺปิ เอกูนวีสติมวคฺเค อาคตานํ อิเมสํ กุฏชปุปฺผิยตฺเถราทีนํ
ทสนฺนํ เถรานํ อปุพฺพํ นตฺถิ. เตสํ หิ เถรานํ ปุริมพุทฺธานํ สนฺติเก กตปุญฺญ-
สมฺภารานํ วเสน ปากฏนามานิ เจว นิวาสนคราทีนิ จ เหฏฺฐา วุตฺตนเยเนว
เวทิตพฺพานีติ ตํ สพฺพํ อปทานํ สุวิญฺเญยฺยเมวาติ.
                     เอกูนวีสติมวคฺควณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                         --------------
                      ๒๐. ตมาลปุปฺผิยวคฺควณฺณนา
                 ๑๙๓. ๑. ตมาลปุปฺผิยตฺเถราปทานวณฺณนา
     วีสติเม วคฺเค ปฐมตฺเถราปทานํ อุตฺตานเมว.
                ๑๙๔. ๒. ติณสนฺถารทายกตฺเถราปทานวณฺณนา
     [๖] ทุติยตฺเถราปทาเน ยํ ทายวาสิโก ๑- อิสีติ อิสิปพฺพชฺชํ ปพฺพชิตฺวา
วเน วสนภาเวน ทายวาสิโก อิสีติ สงฺขํ คโต, อตฺตโน อนุกมฺปาย ตํ วนํ
อุปคตสฺส สิทฺธตฺถสฺส สตฺถุโน วสนมณฺฑปจฺฉาทนตฺถาย ยํ ติณํ, ตํ ลายติ
ฉินฺทตีติ อตฺโถ. ทพฺพฉทนํ กตฺวา อเนเกหิ ขุทฺทกทณฺฑเกหิ มณฺฑปํ กตฺวา
ตํ ติเณน ฉาเทตฺวา สิทฺธตฺถสฺส ภควโต อหํ อทาสึ ปูเชสินฺติ อตฺโถ.
     [๘] สตฺตาหํ ธารยุํ ตตฺถาติ ตํ มณฺฑปํ ตตฺถ ฐิตา เทวมนุสฺสา
สตฺตาหํ นิโรธสมาปตฺตึ สมาปชฺชิตฺวา นิสินฺนสฺส สตฺถุโน ธารยุํ ธาเรสุนฺติ
อตฺโถ. เสสํ อุตฺตานตฺถเมวาติ.
                ติณสนฺถารทายกตฺเถราปทานวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
@เชิงอรรถ: ๑ ปาฬิ. ยทา วนวาสิโก.


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๐ หน้าที่ ๒๒๕.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=50&page=225&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=50&A=4829&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=50&A=4829&modeTY=2&pagebreak=1#p225