อรรถกถาเล่มที่ ๕๐ ภาษาบาลี อักษรไทย
อป.อ.๒ (วิสุทฺธ.๒)
หน้าที่ ๓๐๑.

โยชนุพฺเพธํ กโรมา"ติ. เต สพฺเพ ตสฺส วจเน อฏฺฐํสุ. อิติ อปฺปมาณสฺส
พุทฺธสฺส โอรปฺปมาณํ เจติยํ กาเรสิ, เตน กมฺเมน นิพฺพตฺตฏฺฐาเน อญฺเญหิ
หีนปฺปมาโณ ๑- อโหสิ. โส อมฺหากํ ภควโต กาเล กุลเคเห นิพฺพตฺติตฺวา
อติรสฺสตาย จ สุวณฺณปฏิมา วิย สุนฺทรสรีรตาย จ ลกุณฺฏกภทฺทิโยติ
ปญฺญายิตฺถ. โส อปรภาเค สตฺถุ ธมฺมเทสนํ สุตฺวา ปฏิลทฺธสทฺโธ ปพฺพชิตฺวา
พหุสฺสุโต ธมฺมกถิโก หุตฺวา มธุเรน สเรน ปเรสํ ธมฺมํ กเถสิ.
     อเถกสฺมึ อุสฺสวทิวเส เอเกน พฺราหฺมเณน สทฺธึ รเถน คจฺฉนฺตี
เอกา คณิกา เถรํ ทิสฺวา ทนฺตวิทํสกํ หสิ. เถโร ตสฺสา ทนฺตฏฺฐิเก นิมิตฺตํ
คเหตฺวา ฌานํ อุปฺปาเทตฺวา ตํ ปาทกํ กตฺวา วิปสฺสนํ วฑฺเฒตฺวา อนาคามี
อโหสิ, โส อภิณฺหํ กายคตาย สติยา วิหรนฺโต เอกทิวสํ อายสฺมตา
ธมฺมเสนาปตินา โอวทิยมาโน อนุสาสิยมาโน อรหตฺเต ปติฏฺฐหิ. เอกจฺเจ ภิกฺขู จ
สามเณรา จ ตสฺส อรหตฺตปฺปตฺตภาวํ อชานนฺตา กณฺเณสุ คเหตฺวา กฑฺฒนฺติ,
สีเส พาหาย หตฺถปาทาทีสุ วา คเหตฺวา จาเลตฺวา กีฬนฺตา วิเหเฐสุํ. อถ
ภควา สุตฺวา "มา ภิกฺขเว มม ปุตฺตํ วิเหเฐถา"ติ อาห. ตโต ปฏฺฐาย ตํ
"อรหา"ติ ชานิตฺวา น วิเหเฐสุํ.
    [๑๒] โส อรหา หุตฺวา สญฺชาตโสมนสฺโส อตฺตโน ปุพฺพจริตาปทานํ
ปกาเสนฺโต ปทุมุตฺตโร นาม ชิโนติอาทิมาห. มญฺชุนาภินิกูชหนฺติ มธุเรน
เปมนิเยน สเรน อภินิกูชึ สทฺทํ นิจฺฉาเรสึ อหนฺติ อตฺโถ. เสสเมตฺถ
สุวิญฺเญยฺยเมวาติ.
                 ลกุณฺฏกภทฺทิยตฺเถราปทานวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                          ------------
@เชิงอรรถ: ๑ นีจตรปฺปมาโณ (เถร.อ. ๒/๑๔๐).


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๐ หน้าที่ ๓๐๑.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=50&page=301&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=50&A=6447&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=50&A=6447&modeTY=2&pagebreak=1#p301