อรรถกถาเล่มที่ ๕๒ ภาษาบาลี อักษรไทย
จริยา.อ. (ปรมตฺถที.)
หน้าที่ ๒๒๖.

     ตตฺถ ตมํ ทาลยิตฺวาติ กามาทีนวทสฺสนสฺส ปฏิปกฺขภูตํ สมฺโมหตมํ
วิธมิตฺวา. ปพฺพชินฺติ อุปาคจฺฉึ. อนคาริยนฺติ ปพฺพชฺชํ.
     [๒๓] อิทานิ ยทตฺถํ ตทา ตํ ราชิสฺสริยํ ปริจฺจตฺตํ, ตํ ทสฺเสตุํ "น เม
เทสฺสนฺ"ติ โอสานคาถมาห. ตสฺสตฺโถ วุตฺตนโยว.
     เอวํ ปน มหาสตฺเต ปพฺพชิเต ยาว โสฬสวสฺสกาลา ราชกุเล ปริจาริกเวเสน
เทวตาเยว นํ อุปฏฺฐหึสุ. โส ตตฺถ ฌานาภิญฺญาโย นิพฺพตฺเตตฺวา พฺรหฺมโลกูปโค
อโหสิ. ตทา กุหโก เทวทตฺโต อโหสิ, มาตา มหามายา, ๑- มหารกฺขิตตาปโส
สาริปุตฺตตฺเถโร, โสมนสฺสกุมาโร โลกนาโถ.
     ตตฺถ ยุธญฺชยจริยายํ ๒- วุตฺตนเยเนว ทส ปารมิโย นิทฺธาเรตพฺพา. อิธาปิ
เนกฺขมฺมปารมี อติสยวตีติ สา เอว เทสนํ อารุฬฺหา. ตถา สตฺตวสฺสิกกาเล เอว
ราชกิจฺเจสุ สมตฺถตา. ตสฺส ตาปสสฺส กูฏชฏิลภาวปริคฺคณฺหนํ เตน ปยุตฺเตน
รญฺญา วเธ อาณตฺเต สนฺตาสาภาโว, รญฺโญ สนฺติกํ คนฺตฺวา นานานเยหิ
ตสฺส สโทสตํ อตฺตโน จ นิรปราธตํ มหาชนสฺส มชฺเฌ ปกาเสตฺวา รญฺโญ จ
ปรเนยฺยพุทฺธิตํ พาลภาวญฺจ ปฏฺฐเปตฺวา เตน ขมาปิเตปิ ตสฺส สนฺติเก วาสโต
รชฺชิสฺสริยโต จ สํเวคฺมาปชฺชิตฺวา นานปฺปการํ ยาจิยมาเนนปิ หตฺถคตํ รชฺชสิรึ ๓-
เขฬปิณฺฑํ วิย ฉฑฺเฑตฺวา กตฺถจิ อลคฺคจิตฺเตน หุตฺวา ปพฺพชนํ ปพฺพชิตฺวา
ปวิเวการาเมน หุตฺวา นจิรสฺเสว อปฺปกสิเรน ฌานาภิญฺญานิพฺพตฺตนนฺติ
เอวมาทโย มหาสตฺตสฺส คุณานุภาวา วิภาเวตพฺพาติ.
                     โสมนสฺสจริยาวณฺณนา นิฏฺฐิตา.
                           -----------
@เชิงอรรถ: ๑ ม. มาตาปิตโร ราชกุลานิ อเหสุํ  ๒ ขุ.จริยา. ๓๓/๑-๖/๖๑๑-๒  ๓ สี. ราชิสฺสริยํ


เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๒ หน้าที่ ๒๒๖.
http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=52&page=226&pages=1&modeTY=2&edition=pali
ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ  :-
http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=52&A=4990&modeTY=2&pagebreak=1
http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=52&A=4990&modeTY=2&pagebreak=1#p226