อรรถกถาเล่มที่ ๕๔ หน้าที่ ๕๕๗.

อหํ มมนฺติ พลวสนฺนิฏฺฐานํ. ปริคฺคโหติ ตณฺหาทิฏฺฐิวเสน ปริคฺคหกรณํ. มจฺฉริยนฺติ ปเรหิ สาธารณภาวสฺส อสหนตา. เตเนวสฺส โปราณา เอวํ วจนตฺถํ วทนฺติ "อิทํ อจฺฉริยํ มยฺหเมว โหตุ, มา อญฺญสฺส อจฺฉริยํ โหตูติ ปวตฺตตฺตา มจฺฉริยนฺติ วุจฺจตี"ติ. อารกฺโขติ ทฺวารปิทหนมญฺชุสโคปนาทิวเสน สุฏฺฐุ รกฺขนํ. อธิกโรตีติ อธิกรณํ, การณสฺเสตํ นามํ. อารกฺขาธิกรณนฺติ ภาวนปุํสกํ, อารกฺขเหตูติ อตฺโถ. ทณฺฑาทานาทีสุ ปรนิเสธนตฺถํ ทณฺฑสฺส อาทานํ ทณฺฑาทานํ. เอกโตธาราทิโน สตฺถสฺส อาทานํ สตฺถาทานํ. กลโหติ กายกลโหปิ วาจากลโหปิ. ปุริโม ปุริโม วิโรโธ วิคฺคโห. ปจฺฉิโม ปจฺฉิโม วิวาโท. ตุวํ ตุวนฺติ อคารววจนํ, ตฺวํ ตฺวนฺติ อตฺโถ. [๙๖๔] อิญฺชิตานีติ ผนฺทนานิ ^๑- จลนานิ. อสฺมีติ อิญฺชิตเมตนฺติอาทีหิ สพฺพปเทหิ มาโนว กถิโต. อหนฺติ ปวตฺโตปิ หิ ^๒- มาโน อิญฺชิตเมว, อยมหนฺติ ปวตฺโตปิ, เนวสญฺญีนาสญฺญี ภวิสฺสนฺติ ปวตฺโตปิ. เสสนวเกหิปิ มาโนว กถิโต. มาโน หิ อิญฺชนโต อิญฺชิตํ, มญฺญนโต มญฺญิตํ, ผนฺทนโต ผนฺทิตํ, ปปญฺจนโต ปปญฺจิตํ, เตหิ เตหิ การเณหิ สงฺขตตฺตา สงฺขตนฺติ จ วุจฺจติ. เสสํ สพฺพตฺถ อุตฺตานตฺถเมวาติ. นวกนิทฺเทสวณฺณนา นิฏฺฐิตา. ------------ ๑๐. ทสกนิทฺเทสวณฺณนา [๙๖๖] ทสกนิทฺเทเส กิเลสาเอว กิเลสวตฺถูนิ. อาฆาตวตฺถูนิ ปเนตฺถ "อนตฺถํ เม อจรี"ติอาทีนํ ปทานํ วเสน อวิกุปฺปิตพฺเพ ^๓- ขาณุกณฺฏกาทิมฺหิปิ อฏฺฐาเน อุปฺปนฺนาฆาเตน สทฺธึ วุตฺตานิ. @เชิงอรรถ: ^๑ ฉ.ม. อิญฺชนานิ ^๒ ฉ.ม. อยํ สทฺโท น ทิสฺสติ ^๓ ฉ.ม. อวิโกเปตพฺเพ

เนื้อความอรรถกถาฉบับภาษาบาลี อักษรไทย เล่มที่ ๕๔ หน้าที่ ๕๕๗. http://84000.org/tipitaka/read/attha_page.php?book=54&page=557&pages=1&modeTY=2&edition=pali ศึกษาพระสูตร (เนื้อความ) นี้แยกตามสารบัญ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/read_th.php?B=54&A=13078&modeTY=2&pagebreak=1 http://84000.org/tipitaka/atthapali/th_line.php?B=54&A=13078&modeTY=2&pagebreak=1#p557