พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๘  พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๐
ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๒

             [๑๖๔] 	ข้าพระองค์จะพึงไปหรือไม่พึงไป ความไม่ตาย ก็ไม่พึงมีเพราะการไป
                          หรือการไม่ไปนั้น เมื่อพระองค์มีความสุขจึงอยู่ใกล้  เมื่อพระองค์ได้รับ
                          ทุกข์ จะพึงละไปอย่างไรได้ ความตายพร้อมกับพระองค์ หรือว่าความ
                          เป็นอยู่เว้นจากพระองค์ ความตายนั้นแลประเสริฐกว่า เว้นจากพระองค์
                          แล้วพึงเป็นอยู่ประเสริฐอะไร ข้าแต่พระมหาราชผู้เป็นจอมหงส์ ข้า
                          พระองค์พึงละทิ้งพระองค์ผู้ทรงถึงทุกข์อย่างนี้  ข้อนี้ไม่เป็นธรรมเลย
                          คติของพระองค์ ข้าพระองค์ย่อมชอบใจ.

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๘ บรรทัดที่ ๑๑๖๓-๑๑๖๙ หน้าที่ ๔๗.
https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=28&A=1163&Z=1169&pagebreak=0
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=28&item=164&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=28&item=164&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรไทย :-
https://84000.org/tipitaka/pali/pali_item.php?book=28&item=164&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=28&item=164&items=1
             ศึกษาอรรถกถาชาดกนี้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=28&i=164
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๘
https://84000.org/tipitaka/read/?index_28
https://84000.org/tipitaka/english/?index_28