พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓  พระวินัยปิฎกเล่มที่ ๓
ภิกขุนีวิภังค์

             [๓๓] บทว่า มีอันให้ต้องอาบัติขณะแรกทำ ความว่า ต้องอาบัติพร้อมกับล่วงวัตถุ
โดยไม่ต้องสวดสมนุภาส.
             ที่ชื่อว่า นิสสารณียะ ได้แก่ ขับออกจากหมู่.
             บทว่า สังฆาทิเสส ความว่า สงฆ์เท่านั้น ให้มานัตเพื่ออาบัตินั้น ชักเข้าหาอาบัติเดิม
เรียกเข้าหมู่ ไม่ใช่คณะมากรูปด้วยกัน ไม่ใช่ภิกษุณีรูปเดียว เพราะฉะนั้น จึงตรัสเรียกว่าสังฆา-
ทิเสส คำว่า สังฆาทิเสส เป็นการขนานนาม คือเป็นชื่อของอาบัตินิกายนั้นแล แม้เพราะเหตุนั้น
จึงตรัสเรียกว่า สังฆาทิเสส.

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓ บรรทัดที่ ๔๖๘-๔๗๔ หน้าที่ ๒๐.
https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=3&A=468&Z=474&pagebreak=0
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=3&item=33&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=3&item=33&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรไทย :-
https://84000.org/tipitaka/pali/pali_item.php?book=3&item=33&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=3&item=33&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=3&i=33
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓
https://84000.org/tipitaka/read/?index_3
https://84000.org/tipitaka/english/?index_3