พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๖  พระอภิธรรมปิฎกเล่มที่ ๓
ธาตุกถา-ปุคคลบัญญัติปกรณ์

             [๘] บุคคล ๒ จำพวก
                          บุคคลผู้มักโกรธ
                          บุคคลผู้ผูกโกรธ
                          บุคคลผู้ลบหลู่บุญคุณของผู้อื่น
                          บุคคลผู้ตีเสมอผู้อื่น
                          บุคคลผู้มีความริษยา
                          บุคคลผู้มีความตระหนี่
                          บุคคลผู้โอ้อวด
                          บุคคลผู้มีมารยา
                          บุคคลผู้ไม่มีหิริ
                          บุคคลผู้ไม่มีโอตตัปปะ
                          บุคคลผู้ว่ายาก
                          บุคคลผู้มีมิตรชั่ว
                          บุคคลผู้มีทวารอันไม่คุ้มครองแล้วในอินทรีย์ทั้งหลาย
                          บุคคลผู้ไม่รู้ประมาณในโภชนะ
                          บุคคลผู้มีสติหลง
                          บุคคลผู้ไม่มีสัมปชัญญะ
                          บุคคลผู้มีศีลวิบัติ
                          บุคคลผู้มีทิฐิวิบัติ
                          บุคคลผู้มีสัญโญชน์ในภายใน
                          บุคคลผู้มีสัญโญชน์ในภายนอก
                          บุคคลผู้ไม่มักโกรธ
                          บุคคลผู้ไม่ผูกโกรธ
                          บุคคลผู้ไม่ลบหลู่บุญคุณของผู้อื่น
                          บุคคลผู้ไม่ตีเสมอผู้อื่น
                          บุคคลผู้ไม่มีความริษยา
                          บุคคลผู้ไม่มีความตระหนี่
                          บุคคลผู้ไม่โอ้อวด
                          บุคคลผู้ไม่มีมารยา
                          บุคคลผู้มีหิริ
                          บุคคลผู้มีโอตตัปปะ
                          บุคคลผู้ว่าง่าย
                          บุคคลผู้มีมิตรดี
                          บุคคลผู้มีทวารอันคุ้มครองแล้วในอินทรีย์ทั้งหลาย
                          บุคคลผู้รู้ประมาณในโภชนะ
                          บุคคลผู้มีสติตั้งมั่น
                          บุคคลผู้มีสัมปชัญญะ
                          บุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยศีล
                          บุคคลผู้ถึงพร้อมด้วยทิฐิ
                          บุคคล ๒ จำพวกที่หาได้ยากในโลก
                          บุคคล ๒ จำพวกที่ให้อิ่มได้ยาก
                          บุคคล ๒ จำพวกที่ให้อิ่มได้ง่าย
                          อาสวะย่อมเจริญแก่บุคคล ๒ จำพวก
                          อาสวะย่อมไม่เจริญแก่บุคคล ๒ จำพวก
                          บุคคลผู้มีอัธยาศัยเลว
                          บุคคลผู้มีอัธยาศัยประณีต
                          บุคคลผู้อิ่มแล้ว
                          บุคคลผู้ให้คนอื่นอิ่ม
ทุกมาติกา จบ
ติกมาติกา

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๖ บรรทัดที่ ๒๔๑๙-๒๔๖๘ หน้าที่ ๙๙-๑๐๑.
https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=36&A=2419&Z=2468&pagebreak=0
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=36.2&item=8&items=1&mode=bracket
             อ่านโดยใช้เนื้อความเป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=36.2&item=8&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรไทย :-
https://84000.org/tipitaka/pali/pali_item.php?book=36.2&item=8&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=36.2&item=8&items=1&mode=bracket
             ศึกษาอรรถกถานี้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=36.2&i=8
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๖
https://84000.org/tipitaka/read/?index_36
https://84000.org/tipitaka/english/?index_36