พระไตรปิฎกเล่มที่ ๔๕  พระอภิธรรมปิฎกเล่มที่ ๑๒
ปัฏฐานปกรณ์ ภาค ๖

ปริยาปันนทุกนปริยาปันนทุกะ
             [๒๐๑] ธรรมที่ไม่ใช่ปริยาปันนธรรม อาศัยปริยาปันนธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่อปริยาปันนธรรม อาศัยอปริยาปันนธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่ปริยาปันนธรรม อาศัยอปริยาปันนธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่ปริยาปันนธรรม และธรรมที่ไม่ใช่อปริยาปันนธรรม อาศัยอปริยาปันน-
*ธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่อปริยาปันนธรรม อาศัยปริยาปันนธรรม และอปริยาปันนธรรม เกิดขึ้น
เพราะเหตุปัจจัย
             [๒๐๒] 	ในเหตุปัจจัย    	มีวาระ ๕
นิยยานิกทุกนนิยยานิกทุกะ
             [๒๐๓] ธรรมที่ไม่ใช่นิยยานิกธรรม อาศัยนิยยานิกธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
มี ๓ นัย
             ธรรมที่ไม่ใช่นิยยานิกธรรม อาศัยอนิยยานิกธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             [๒๐๔] 	ในเหตุปัจจัย    	มีวาระ ๕
นิยตทุกนนิยตทุกะ
             [๒๐๕] ธรรมที่ไม่ใช่นิยตธรรม อาศัยนิยตธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย มี ๓ นัย
             ธรรมที่ไม่ใช่นิยตธรรม อาศัยอนิยตธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             [๒๐๖] 	ในเหตุปัจจัย    	มีวาระ     ๕
สอุตตรทุกนสอุตตรทุกะ
             [๒๐๗] ธรรมที่ไม่ใช่อนุตตรธรรม อาศัยสอุตตรธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่อนุตตรธรรม อาศัยอนุตตรธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่สอุตตรธรรม อาศัยอนุตตรธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่สอุตตรธรรม และธรรมที่ไม่ใช่อนุตตรธรรม อาศัยอนุตตรธรรม เกิดขึ้น
เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่อนุตตรธรรม อาศัยสอุตตรธรรม และอนุตตรธรรม เกิดขึ้น เพราะ
เหตุปัจจัย
             [๒๐๘] 	ในเหตุปัจจัย    	มีวาระ    ๕
สรณทุกนสรณทุกะ
             [๒๐๙] ธรรมที่ไม่ใช่สรณธรรม อาศัยสรณธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่อรณธรรม อาศัยสรณธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่สรณธรรม และธรรมที่ไม่ใช่อรณธรรม อาศัยสรณธรรม เกิดขึ้น เพราะ
เหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่อรณธรรม อาศัยอรณธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             ธรรมที่ไม่ใช่สรณธรรม อาศัยสรณธรรม และอรณธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             [๒๑๐] 	ในเหตุปัจจัย    	มีวาระ    ๕
                          ในอารัมมณปัจจัย	มี "      ๒
                          ในอวิคตปัจจัย	มี "      ๕
             [๒๑๑] ธรรมที่ไม่ใช่อรณธรรม อาศัยสรณธรรม เกิดขึ้น เพราะเหตุปัจจัย
             [๒๑๒] 	ในปัจจัยที่ไม่ใช่เหตุปัจจัย    	มีวาระ    ๒
                          ในปัจจัยที่ไม่ใช่อารัมมณปัจจัย	มี "      ๓
                          ในปัจจัยที่ไม่ใช่วิคตปัจจัย   	มี "      ๓
             สหชาตวารก็ดี ปัจจยวารก็ดี นิสสยวารก็ดี สังสัฏฐวารก็ดี สัมปยุตตวารก็ดี
พึงให้พิสดารเหมือนปฏิจจวาร
             [๒๑๓] สรณธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่ไม่ใช่สรณธรรม โดยเหตุปัจจัย
             สรณธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่ไม่ใช่อรณธรรม โดยเหตุปัจจัย
             สรณธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่ไม่ใช่สรณธรรม และธรรมที่ไม่ใช่อรณธรรม  โดย
เหตุปัจจัย
             อรณธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่ไม่ใช่สรณธรรม โดยเหตุปัจจัย
             [๒๑๔] สรณธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่ไม่ใช่สรณธรรม โดยอารัมมณปัจจัย
             สรณธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่ไม่ใช่อรณธรรม โดยอารัมมณปัจจัย
             [๒๑๕] 	ในเหตุปัจจัย    	มีวาระ    ๔
                          ในอารัมมณปัจจัย	มี "      ๔
                          ในอธิปติปัจจัย	มี "      ๕
                          ในอนันตรปัจจัย	มี "      ๔
                          ในอวิคตปัจจัย	มี "      ๕
             [๒๑๖] สรณธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่ไม่ใช่สรณธรรม โดยอารัมมณปัจจัย เป็น
ปัจจัยโดยสหชาตปัจจัย เป็นปัจจัยโดยอุปนิสสยปัจจัย เป็นปัจจัยโดยปัจฉาชาตปัจจัย เป็น
ปัจจัยโดยกัมมปัจจัย
             [๒๑๗] สรณธรรม เป็นปัจจัยแก่ธรรมที่ไม่ใช่อรณธรรม โดยอารัมมณปัจจัย เป็น
ปัจจัยโดยสหชาตปัจจัย เป็นปัจจัยโดยนิสสยปัจจัย
ฯลฯ
             [๒๑๘] 	ในปัจจัยที่ไม่ใช่เหตุปัจจัย    	มีวาระ      ๗
                          ในปัจจัยที่ไม่ใช่อารัมมณปัจจัย	มี "        ๗
                          ในปัจจัยที่ไม่ใช่อธิปติปัจจัย	มีวาระ      ๗
                          ในปัจจัยที่ไม่ใช่อนันตรปัจจัย	มี "        ๗
                          ในปัจจัยที่ไม่ใช่อวิคตปัจจัย   	มี "        ๔
             [๒๑๙] ในปัจจัยที่ไม่ใช่อารัมมณปัจจัย กับเหตุปัจจัย	มีวาระ    ๔
             [๒๒๐] ในอารัมมณปัจจัย กับปัจจัยที่ไม่ใช่เหตุปัจจัย	มีวาระ    ๔
ปัญหาวารในกุสลัตติกะฉันใด พึงให้พิสดารฉันนั้น
อนุโลมปัจจนียทุกปัฏฐาน จบ.

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๔๕ บรรทัดที่ ๔๕๐๔-๔๕๗๓ หน้าที่ ๑๘๐-๑๘๓.
https://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=45&A=4504&Z=4573&pagebreak=0
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=45.2&item=201&items=20
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=45.2&item=201&items=20&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรไทย :-
https://84000.org/tipitaka/pali/pali_item.php?book=45.2&item=201&items=20
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=45.2&item=201&items=20
             ศึกษาอรรถกถานี้ที่ :-
https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=45.2&i=201
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๔๕
https://84000.org/tipitaka/read/?index_45
https://84000.org/tipitaka/english/?index_45