พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒
ทีฆนิกาย มหาวรรค

             [๑๘๖] 	สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ มีอันเกิดขึ้นและเสื่อมไปเป็น
                          ธรรมดา บังเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป การเข้าไประงับสังขาร
                          เหล่านั้นเสียได้เป็นความสุข ดังนี้ ฯ
จบมหาสุทัสสนสูตร ที่ ๔
-----------------------------------------------------

             เนื้อความพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐ บรรทัดที่ ๔๔๖๐-๔๔๖๔ หน้าที่ ๑๘๒.
http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=4460&Z=4464&pagebreak=0
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=10&item=186&items=1
             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ :-
http://84000.org/tipitaka/read/byitem_s.php?book=10&item=186&items=1&mode=bracket
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาบาลี อักษรไทย :-
http://84000.org/tipitaka/pali/pali_item_s.php?book=10&item=186&items=1
             อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :-
http://84000.org/tipitaka/read/roman_item_s.php?book=10&item=186&items=1
             ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :-
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=186
             สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๐
http://84000.org/tipitaka/read/?index_10