มจร. ๑. อักโกสกสูตร : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๒

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจกนิบาต [๕. ปัญจมปัณณาสก์]

๒. อักโกสกวรรค ๒. ภัณฑนการกสูตร

๒. อักโกสกวรรค หมวดว่าด้วยโทษของการด่า ๑. อักโกสกสูตร ว่าด้วยโทษของการด่า [๒๑๑] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ด่าบริภาษเพื่อน พรหมจารี ว่าร้ายพระอริยะ พึงหวังได้โทษ ๕ ประการ โทษ ๕ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. ต้องอาบัติปาราชิก หรือตัดธรรมเป็นเครื่องปิดกั้น^๑- ๒. ต้องอาบัติเศร้าหมองกองใดกองหนึ่ง ๓. เป็นโรคร้ายแรง ๔. หลงลืมสติมรณภาพ ๕. หลังจากมรณภาพแล้ว ย่อมไปเกิดในอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ด่าบริภาษเพื่อนพรหมจารี ว่าร้ายพระอริยะ พึงหวัง ได้โทษ ๕ ประการนี้แล อักโกสกสูตรที่ ๑ จบ ๒. ภัณฑนการกสูตร ว่าด้วยโทษแห่งการทำความบาดหมาง [๒๑๒] ภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ทำความบาดหมาง ทะเลาะ วิวาท ทำความ อื้อฉาว ก่ออธิกรณ์ในสงฆ์ พึงหวังได้โทษ ๕ ประการ โทษ ๕ ประการ อะไรบ้าง คือ ๑. ไม่บรรลุธรรม^๒- ที่ยังไม่ได้บรรลุ ๒. เสื่อมจากธรรมที่ได้บรรลุแล้ว @เชิงอรรถ : @^๑ ธรรมเป็นเครื่องปิดกั้น ในที่นี้หมายถึงโลกุตตรธรรมที่เป็นเครื่องปิดกั้นทางไปอบาย @(องฺ.ปญฺจก.อ. ๓/๒๑๑/๘๗, องฺ.ปญฺจก.ฏีกา ๓/๒๑๑-๒/๙๖) @^๒ ธรรม ในที่นี้หมายถึงคุณวิเศษ (องฺ.ปญฺจก.อ. ๓/๒๑๒/๘๗) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๒ หน้า : ๓๕๔}