มจร. ๒. ติลมุฏฐิชาดก : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗

๒. ติลมุฏฐิชาดก (๒๕๒) ว่าด้วยการผูกโกรธเพราะเมล็ดงาเพียงกำมือเดียว (พรหมทัตตกุมารทรงผูกโกรธอาจารย์ไม่หาย จึงตรัสกับอาจารย์ว่า) [๔] การที่ท่านอาจารย์จับแขนข้าพเจ้าแล้วเฆี่ยนข้าพเจ้าด้วยไม้เรียว เพราะงากำมือเดียวนั้นยังฝังใจข้าพเจ้าอยู่จนทุกวันนี้ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๑๒๐}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๓. ติกนิบาต]

๑. สังกัปปวรรค ๓. มณิกัณฐชาดก (๒๕๓)

[๕] ท่านพราหมณ์ ชะรอยท่านจะไม่ใยดีในชีวิตของตนละซิ จึงมาที่นี้ เพราะท่านเคยจับแขนข้าพเจ้าเฆี่ยนถึง ๓ ครั้ง (อาจารย์ได้ฟังดังนั้น จึงกล่าวกราบทูลว่า) [๖] อารยชนบางคนย่อมกีดกันคนกระทำความชั่วด้วยอาชญา การกระทำนั้นเป็นการสอนหาใช่เป็นเวรไม่ บัณฑิตทั้งหลายรู้เหตุนั้นอย่างนี้ ติลมุฏฐิชาดกที่ ๒ จบ