มจร. ๕. ทัพภปุปผชาดก : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๗. สัตตกนิบาต]

๑. กุกกุวรรค ๕. ทัพภปุปผชาดก (๔๐๐)

๕. ทัพภปุปผชาดก (๔๐๐) ว่าด้วยสุนัขจิ้งจอกชื่อทัพภปุปผะ (นากที่เที่ยวไปในน้ำลึกพูดกับนากที่เที่ยวไปตามริมฝั่งว่า) [๒๙] เพื่อนผู้เจริญ เพื่อนผู้เที่ยวไปตามริมฝั่ง จงวิ่งตามเรามาเถิด เราจับปลาใหญ่ได้แล้ว มันพาเราไปอย่างรวดเร็ว (นากที่เที่ยวไปตามริมฝั่งพูดว่า) [๓๐] เพื่อนผู้เจริญ เพื่อนผู้เที่ยวไปในน้ำลึก จงจับมันไว้ให้มั่นคงด้วยกำลัง เราจะยกมันขึ้นมาเหมือนนกครุฑโฉบงูขึ้น (นากทั้ง ๒ พูดกับสุนัขจิ้งจอกว่า) [๓๑] พวกเราเกิดวิวาทกันขึ้น พ่อทัพภปุปผะจงฟังเรา เพื่อนจงระงับความทะเลาะกัน ขอความวิวาทจงสงบไป (สุนัขจิ้งจอกกล่าวว่า) [๓๒] เมื่อก่อนเราเป็นผู้ตั้งอยู่ในธรรม พิจารณาคดีมาแล้วมากมาย เพื่อน เราจะระงับความทะเลาะกัน ความวิวาทจงสงบไป [๓๓] นากตัวที่เที่ยวไปตามริมฝั่งจงเอาหางไป ตัวที่เที่ยวไปในน้ำลึกจงเอาหัวไป ส่วนท่อนกลางนี้ตกเป็นของเราผู้ตั้งอยู่ในธรรม (นากทั้ง ๒ พูดกันว่า) [๓๔] ถ้าเราไม่ทะเลาะกัน จักมีอาหารไปนานวัน สุนัขจิ้งจอกคาบเอาปลาตะเพียนที่ไม่ใช่ท่อนหัวท่อนหางไปเสียแล้ว (เมียสุนัขจิ้งจอกถามว่า) [๓๕] วันนี้เรายินดีเพราะเห็นผัวมีหน้าเบิกบาน เหมือนขัตติยราชทรงยินดีเพราะได้ราชสมบัติ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๒๗ หน้า : ๒๖๐}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก [๗. สัตตกนิบาต]

๑. กุกกุวรรค ๖. ทสัณณกชาดก (๔๐๑)

[๓๖] ทำไมหนอ ท่านเกิดอยู่บนบกจึงจับปลาในน้ำได้ นี่ท่านผู้ร่วมชีวิต ฉันถามแล้วโปรดบอก ท่านได้มาอย่างไร (สุนัขจิ้งจอกตอบว่า) [๓๗] เพราะการทะเลาะกัน สัตว์จึงผ่ายผอม ทรัพย์จึงสิ้นไป พวกนากเสื่อมเพราะการทะเลาะกัน แม่มายาวี เธอจงกินปลาตะเพียนเถิด [๓๘] ในหมู่มนุษย์ก็เช่นเดียวกัน เกิดการทะเลาะในที่ใด ก็จะพากันไปหาผู้ตั้งอยู่ในธรรมในที่นั้น ผู้วินิจฉัยคดีนั้นเป็นผู้ตัดสินให้พวกเขา ในการทะเลาะนั้นก็จะพากันหมดสิ้นทรัพย์ไป พระคลังหลวงก็จะเพิ่มพูน ทัพภปุปผชาดกที่ ๕ จบ