มจร. ๒. อาโปปุปผิยเถราปทาน : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒

๒. อาโปปุปผิยเถราปทาน ประวัติในอดีตชาติของพระอาโปปุปผิยเถระ (พระอาโปปุปผิยเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า) [๗] พระผู้มีพระภาคพระนามว่าสิขี เสด็จออกจากวิหาร แล้วเสด็จขึ้นที่จงกรม เมื่อประกาศสัจจะ ๔ ทรงแสดงอมตบท [๘] ข้าพเจ้ารู้พระดำรัสของพระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐที่สุด พระนามว่าสิขี ผู้คงที่แล้ว จึงจับดอกไม้ต่างๆ โยนขึ้นไปในอากาศ [๙] ข้าแต่พระองค์ผู้เป็นจอมแห่งเทวดาและมนุษย์ ผู้เจริญที่สุดในโลก ทรงองอาจกว่านรชน ด้วยผลกรรมนั้น ข้าพระองค์ละความชนะและความแพ้ได้แล้ว^๑- บรรลุฐานะที่ไม่หวั่นไหว^๒- [๑๐] ในกัปที่ ๓๑ นับจากกัปนี้ไป ข้าพเจ้าได้ใช้ดอกไม้บูชาไว้ จึงไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการบูชาด้วยดอกไม้ @เชิงอรรถ : @^๑ ความชนะ ในที่นี้หมายถึงทิพยสมบัติและมนุษยสมบัติ (ขุ.อป.อ. ๒/๙/๑๐๗) @ความแพ้ ในที่นี้หมายถึงทุกข์ในอบาย ๔ (ขุ.อป.อ. ๒/๙/๑๐๗) @^๒ ฐานะที่ไม่หวั่นไหว ในที่นี้หมายถึงพระนิพพาน (ขุ.อป.อ. ๒/๙/๑๐๗) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๒๐๓}

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๗. สกจิตตนิยวรรค]

๓. ปัจจาคมนิยเถราปทาน

[๑๑] ในกัปที่ ๒๐ นับจากกัปนี้ไป ได้เป็นกษัตริย์ผู้จักรพรรดิพระนามว่าสุเมธะ สมบูรณ์ด้วยรัตนะ ๗ ประการ มีพลานุภาพมาก [๑๒] คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล ได้ทราบว่า ท่านพระอาโปปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้ อาโปปุปผิยเถราปทานที่ ๒ จบ