มจร. ๖. ติปุปผิยเถราปทาน : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๒

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน [๑๐. สุธาวรรค]

๖. ติปุปผิยเถราปทาน

๖. ติปุปผิยเถราปทาน ประวัติในอดีตชาติของพระติปุปผิยเถระ (พระติปุปผิยเถระ เมื่อจะประกาศประวัติในอดีตชาติของตน จึงกล่าวว่า) [๓๑] เมื่อก่อน ข้าพเจ้าเป็นพรานเนื้ออาศัยอยู่ในป่าใหญ่ดงทึบ เห็นต้นแคฝอยมีใบเขียวสด จึงโปรยดอกไม้ ๓ ดอกบูชา (ซึ่งเป็นต้นไม้เป็นที่ตรัสรู้ของพระผู้มีพระภาคพระนามว่าวิปัสสี) [๓๒] ครั้งนั้น ข้าพเจ้าเก็บใบแคฝอยแห้งไปทิ้งในภายนอกแล้ว อภิวาทต้นแคฝอย เหมือนอภิวาทพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้หมดจดทั้งภายในและภายนอก ผู้หลุดพ้นแล้วไม่มีอาสวะ [๓๓] ทรงเป็นผู้นำของโลกพระนามว่าวิปัสสี เฉพาะพระพักตร์แล้ว ก็สิ้นชีวิต ณ ที่นั้น [๓๔] ในกัปที่ ๙๑ นับจากกัปนี้ไป ข้าพเจ้าได้บูชาต้นโพธิ์ไว้ จึงไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการบูชาต้นโพธิ์ [๓๕] ในกัปที่ ๓๐ นับจากกัปนี้ไป ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิ ๑๓ ชาติ พระนามว่าสมันตปาสาทิกะ มีพลานุภาพมาก [๓๖] คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ ๘ และอภิญญา ๖ ข้าพเจ้าได้ทำให้แจ้งแล้ว คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็ได้ทำสำเร็จแล้ว ดังนี้แล ได้ทราบว่า ท่านพระติปุปผิยเถระได้ภาษิตคาถาเหล่านี้ ด้วยประการฉะนี้ ติปุปผิยเถราปทานที่ ๖ จบ {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๒ หน้า : ๒๔๓}