มจร. ๑๐. สัตตมภวิกกถา ว่าด้วยบุคคลผู้มีภพที่ ๗ : พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๗

พระอภิธรรมปิฎก กถาวัตถุ [๑๒. ทวาทสมวรรค]

รวมกถาที่มีในวรรค

๑๐. สัตตมภวิกกถา (๑๒๕) ว่าด้วยบุคคลผู้มีภพที่ ๗ [๖๕๓] ปร.^๑- ท่านไม่ยอมรับว่า “บุคคลผู้มีภพที่ ๗ ละทุคติได้” ใช่ไหม สก. ใช่^๒- ปร. บุคคลผู้มีภพที่ ๗ พึงเกิดในนรก ในกำเนิดดิรัจฉาน ในภูมิแห่งเปรตได้ ใช่ไหม สก. ไม่ควรกล่าวอย่างนั้น ฯลฯ ปร. ดังนั้น บุคคลผู้มีภพที่ ๗ จึงละทุคติได้ สัตตมภวิกกถา จบ ทวาทสมวรรค จบ รวมกถาที่มีในวรรคนี้ คือ ๑. สังวโรกัมมันติกถา ๒. กัมมกถา ๓. สัทโทวิปาโกติกถา ๔. สฬายตนกถา ๕. สัตตักขัตตุปรมกถา ๖. โกลังโกลกถา ๗. เอกพีชีกถา ๘. ชีวิตาโวโรปนกถา ๙. ทุคคติกถา ๑๐. สัตตมภวิกกถา @เชิงอรรถ : @^๑ ปร. หมายถึงภิกษุในนิกายอุตตราปถกะ (อภิ.ปญฺจ.อ. ๖๕๓/๒๖๖) @^๒ เพราะมีความเห็นว่า พระโสดาบันผู้จะบรรลุอรหัตตผลในภพที่ ๗ (พระโสดาบันประเภทสัตตักขัตตุปรมะ) @ยังละตัณหา คือ ยินดี รักใคร่ในสัตว์ดิรัจฉานไม่ได้ (อภิ.ปญฺจ.อ. ๖๕๓/๒๖๖) {ที่มา : โปรแกรมพระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย เล่ม : ๓๗ หน้า : ๗๐๘}