|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
|
| ฉบับภาษาไทย บาลีอักษรไทย บาลีอักษรโรมัน |
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๔ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๖ สุตฺต. องฺ. (๕): ทสก-เอกาทสกนิปาตา
|
|
[๒๒๖] ๑๙ ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ ภิกฺขโวติ ฯ ภทนฺเตติ เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจสฺโสสุํ ฯ ภควา เอตทโวจ สิยา นุ โข ภิกฺขเว ภิกฺขุโน ตถารูโป สมาธิปฏิลาโภ ยถา เนว ปวิยํ ปวีสญฺี อสฺส น อาปสฺมึ อาโปสญฺี อสฺส น เตชสฺมึ @เชิงอรรถ: ๑ ม. สพฺพวาเรสุ ตณฺหากฺขโย ฯ ๒ ม. ยุ. ภิกฺขเว สิยา ฯ--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๓๘๖.
เตโชสญฺี อสฺส น วายสฺมึ วาโยสญฺี อสฺส น อากาสานญฺจายตเน อากาสานญฺจายตนสญฺี อสฺส น วิญฺาณญฺจายตเน วิญฺาณญฺจายตนสญฺี อสฺส น อากิญฺจญฺายตเน อากิญฺจญฺายตนสญฺี อสฺส น เนวสญฺานาสญฺายตเน เนวสญฺานาสญฺายตนสญฺี อสฺส น อิธโลเก อิธโลกสญฺี อสฺส น ปรโลเก ปรโลกสญฺี อสฺส ยมิทํ ทิฏฺ สุตํ มุตํ วิญฺาตํ ปตฺตํ ปริเยสิตํ อนุวิจริตํ มนสา ตตฺราปิ น สญฺี อสฺส สญฺี จ ปน อสฺสาติ ฯ ภควํมูลกา โน ภนฺเต ธมฺมา ภควํเนตฺติกา ภควํปฏิสรณา สาธุ วต ภนฺเต ภควนฺตํเยว ปฏิภาตุ เอตสฺส ภาสิตสฺส อตฺโถ ภควโต สุตฺวา ภิกฺขู ธาเรสฺสนฺตีติ ฯ เตนหิ ภิกฺขเว สุณาถ สาธุกํ มนสิกโรถ ภาสิสฺสามีติ ฯ เอวํ ภนฺเตติ โข เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจสฺโสสุํ ฯ ภควา เอตทโวจ สิยา ภิกฺขเว ภิกฺขุโน ตถารูโป สมาธิปฏิลาโภ ยถา เนว ปวิยํ ปวีสญฺี อสฺส ฯเปฯ ยมิทํ ทิฏฺ สุตํ มุตํ วิญฺาตํ ปตฺตํ ปริเยสิตํ อนุวิจริตํ มนสา ตตฺราปิ น สญฺี อสฺส สญฺี จ ปน อสฺสาติ ฯ {๒๒๖.๑} ยถากถํ ปน ภนฺเต สิยา ภิกฺขุโน ตถารูโป สมาธิปฏิลาโภ ยถา เนว ปวิยํ ปวีสญฺี อสฺส ฯเปฯ ยมิทํ ทิฏฺ สุตํ มุตํ วิญฺาตํ ปตฺตํ ปริเยสิตํ อนุวิจริตํ มนสา ตตฺราปิ น สญฺี อสฺส สญฺี จ ปน อสฺสาติ ฯ {๒๒๖.๒} อิธ ภิกฺขเว ภิกฺขุ เอวํสญฺี โหติ เอตํ สนฺตํ เอตํ ปณีตํ ยทิทํ สพฺพสงฺขารสมโถ สพฺพูปธิปฏินิสฺสคฺโค ตณฺหกฺขโย วิราโค นิโรโธ--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๓๘๗.
นิพฺพานนฺติ เอวํ โข ภิกฺขเว สิยา ภิกฺขุโน ตถารูโป สมาธิปฏิลาโภ ยถา เนว ปวิยํ ปวีสญฺี อสฺส น อาปสฺมึ อาโปสญฺี อสฺส น เตชสฺมึ เตโชสญฺี อสฺส น วายสฺมึ วาโยสญฺี อสฺส น อากาสานญฺจายตเน อากาสานญฺจายตนสญฺี อสฺส น วิญฺาณญฺจายตเน วิญฺาณญฺจายตนสญฺี อสฺส น อากิญฺจญฺายตเน อากิญฺจญฺายตนสญฺี อสฺส น เนวสญฺานาสญฺายตเน เนวสญฺานาสญฺายตนสญฺี อสฺส น อิธโลเก อิธโลกสญฺี อสฺส น ปรโลเก ปรโลกสญฺี อสฺส ยมิทํ ทิฏฺ สุตํ มุตํ วิญฺาตํ ปตฺตํ ปริเยสิตํ อนุวิจริตํ มนสา ตตฺราปิ น สญฺี อสฺส สญฺี จ ปน อสฺสาติ ฯ
เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒๔ หน้าที่ ๓๘๕-๓๘๗. https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=24&item=226&items=1&pagebreak=1 อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=24&item=226&items=1&pagebreak=1&mode=bracket อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=24&item=226&items=1&pagebreak=1 อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=24&item=226&items=1&pagebreak=1 ศึกษาอรรถกถานี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=24&i=226 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๔ https://84000.org/tipitaka/read/?index_24 https://84000.org/tipitaka/english/?index_24
      |
|
บันทึก ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙.
การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย.
หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]