|
| บทนำ พระวินัยปิฎก พระสุตตันตปิฎก พระอภิธรรมปิฎก ค้นพระไตรปิฎก ชาดก หนังสือธรรมะ |
|
| ฉบับภาษาไทย บาลีอักษรไทย บาลีอักษรโรมัน |
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ ภาษาบาลี อักษรไทย พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๙ สุตฺต. ขุ. ชาตกํ (๑): เอก-จตฺตาลีสนิปาตชาตกํ
|
|
[๒๒๒๗] ขตฺติโย จ อิสึ ทิสฺวา คจฺฉมานํ วิหายสํ สํเวคํ อลภิ ธีโร ปพฺพชฺชํ สมโรจยิ ฯ ตโต โส ปพฺพชิตฺวาน กามราคํ วิราชยิ @เชิงอรรถ: ๑ ม. นิพฺพิทา ฯ--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๔๖๐.
กามราคํ วิราเชตฺวา พฺรหฺมโลกูปโค อหูติ ฯ มหาปโลภนชาตกํ เอกาทสมํ ฯ --------- ๑๒ ปญฺจปณฺฑิตชาตกํ [๒๒๒๘] ปญฺจ ปณฺฑิตา สมาคตา ปโญฺห ๑- เม ปฏิภาติ ตํ สุณาถ นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา กสฺเสวาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๒๙] ตฺวํ อาวีกโรหิ ภูมิปาล ภตฺตา ภารสโห ตุวํ วเทตํ ตว ฉนฺทรุจีนิ สมฺมสิตฺวา อถ วกฺขนฺติ ชนินฺท ปญฺจ ธีรา ฯ [๒๒๓๐] ยา สีลวตีว อนญฺญเถยฺยา ๒- ภตฺตุ ฉนฺทวสานุคา ปิยา มนาปา นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา ภริยายาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๓๑] โย กิจฺฉคตสฺส อาตุรสฺส สรณํ โหติ คติ ปรายนญฺจ นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา สขิโน วาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ @เชิงอรรถ: ๑ ม. ปญฺหา ฯ ๒ สี. ยุ. อนญฺญเธยฺยา ฯ--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๔๖๑.
[๒๒๓๒] โย ๑- เชฏฺโฐ อถ มชฺฌิโม กนิฏฺโฐ โส ๒- เจ สีลสมาหิโต ฐิตตฺโต นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา ภาตุโน วาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๓๓] โย เว ปิตุ หทยสฺส ปตฺถคู อนุชาโต ปิตรํ อโนมปญฺโญ นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา ปุตฺตสฺสาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๓๔] มาตา ทฺวิปทชนินฺทเสฏฺฐ ยา นํ ๓- โปเสติ ฉนฺทสา ปิเยน นินฺทิยมตฺถํ ปสํสิยํ วา มาตุยาวีกเรยฺย คุยฺหมตฺถํ ฯ [๒๒๓๕] คุยฺหสฺส หิ คุยฺหเมว สาธุ น หิ คุยฺหสฺส ปสตฺถมาวิกมฺมํ อนิปฺผนฺนตาย สเหยฺย ธีโร นิปฺผนฺนตฺโถว ๔- ยถาสุขํ ภเณยฺย ฯ [๒๒๓๖] กึ ตฺวํ วิมโนสิ ราชเสฏฺฐ ทิปทินฺท ๕- วจนํ สุโณม เต ตํ กึ จินฺตยมาโน ทุมฺมโนสิ น หิ เทว อปราโธ อตฺถิ มยฺหํ ฯ @เชิงอรรถ: ๑ ม. อยํ ปาโฐ นตฺถิ ฯ ๒ ม. โย ฯ ๓ สี. ยุ. โย ตํ ฯ ๔ ม. นิปฺผนฺโนว ฯ @๕ ม. ทฺวิปทชนินุท ฯ--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๔๖๒.
[๒๒๓๗] ปเญฺห วชฺโฌ มโหสโธ อาณตฺโต เม วธาย ภูริปญฺโญ ตํ จินฺตยมาโน ทุมฺมโนสฺมิ น หิ เทวิ อปราโธ อตฺถิ ตุยฺหํ ฯ [๒๒๓๘] อภิโทสคโตทานิ เอหิสิ กึ สุตฺวา กึ สงฺกเต ๑- มโน เต โก เต กิมโวจ ภูริปญฺญ อิงฺเฆตํ วจนํ สุณาม พฺรูหิ เม ตํ ฯ [๒๒๓๙] ปเญฺห วชฺโฌ มโหสโธ ยทิ เต มนฺตยิตํ ชนินฺท โทสํ ภริยาย รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ [๒๒๔๐] ยํ สาลวนสฺมึ เสนโก ปาปกมฺมมกาสิ อสพฺภิรูปํ สขิโนว รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ [๒๒๔๑] ปุกฺกุสปุริสสฺส เต ชนินฺท อุปฺปนฺโน โรโค อราชปตฺโต ๒- ภาตุว ๓- รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ @เชิงอรรถ: ๑ ยุ. กิมาสงฺกเต ฯ ๒ ม. อราชยุตฺโต ฯ ๓ ม. ภาตุญฺจ ฯ สี. ยุ. ภาตุจฺจ ฯ--------------------------------------------------------------------------------------------- หน้าที่ ๔๖๓.
[๒๒๔๒] อาพาโธยํ อสพฺภิรูโป กามินฺโท ๑- นรเทเวน ผุฏฺโฐ ปุตฺตสฺส รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ [๒๒๔๓] อฏฺฐวงฺกํ มณิรตนํ อุฬารํ สกฺโก เต อททา ปิตามหสฺส เทวินฺทสฺส คตํ ตทชฺช หตฺถํ มาตุ จ รโหคโต อสํสิ คุยฺหํ ปาตุกตํ สุตํ มเมตํ ฯ
เนื้อความพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรไทย เล่มที่ ๒๗ หน้าที่ ๔๕๙-๔๖๓. https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=27&item=2227&items=17&pagebreak=1&modeTY=2 อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็นเกณฑ์แบ่งข้อ :- https://84000.org/tipitaka/read/pali_item.php?book=27&item=2227&items=17&pagebreak=1&modeTY=2&mode=bracket อ่านเทียบพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลีอักษรโรมัน :- https://84000.org/tipitaka/read/roman_item.php?book=27&item=2227&items=17&pagebreak=1&modeTY=2 อ่านเทียบพระไตรปิฎกภาษาไทยฉบับหลวง :- https://84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=27&item=2227&items=17&pagebreak=1&modeTY=2 ศึกษาอรรถกถาชาดกนี้ได้ที่ :- https://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=27&i=2227 สารบัญพระไตรปิฎกเล่มที่ ๒๗ https://84000.org/tipitaka/read/?index_27 https://84000.org/tipitaka/english/?index_27
      |
|
บันทึก ๒ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๕๙.
การแสดงผลนี้อ้างอิงข้อมูลจากพระไตรปิฎกฉบับภาษาบาลี อักษรไทย.
หากพบข้อผิดพลาด กรุณาแจ้งได้ที่ [email protected]