บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗

หน้าที่ ๖๓.

เทวปุตฺตสํยุตฺตํ ปฐโม วคฺโค ------ ปฐมํ ปฐมกสฺสปสุตฺตํ [๒๒๑] เอวมฺเม สุตํ เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม ฯ อถ โข กสฺสโป เทวปุตฺโต อภิกฺกนฺตาย รตฺติยา อภิกฺกนฺตวณฺโณ เกวลกปฺปํ เชตวนํ โอภาเสตฺวา เยน ภควา เตนุปสงฺกมิ อุปสงฺกมิตฺวา ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา เอกมนฺตํ อฏฺฐาสิ ฯ เอกมนฺตํ ฐิโต โข กสฺสโป เทวปุตฺโต ภควนฺตํ เอตทโวจ ภิกฺขุํ ภควา ปกาเสสิ โน จ ภิกฺขุโน อนุสาสนฺติ ^๑- ฯ เตน หิ กสฺสป ตญฺเญเวตฺถ ปฏิภาตูติ ฯ [๒๒๒] สุภาสิตสฺส สิกฺเขถ สมณุปาสนสฺส จ เอกาสนสฺส จ รโห จิตฺตวูปสมสฺส จาติ อิทมโวจ กสฺสโป เทวปุตฺโต สมนุญฺโญ สตฺถา อโหสิ ฯ อถ โข กสฺสโป เทวปุตฺโต สมนุญฺโญ เม สตฺถาติ ภควนฺตํ อภิวาเทตฺวา ปทกฺขิณํ กตฺวา ตตฺเถวนฺตรธายีติ ฯ