บาลีพระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๕ - พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๗

หน้าที่ ๘.

นนฺทนวคฺโค ทุติโย --------- ปฐมํ นนฺทนสุตฺตํ [๒๓] ^๑- เอกํ สมยํ ภควา สาวตฺถิยํ วิหรติ เชตวเน อนาถปิณฺฑิกสฺส อาราเม ฯ ตตฺร โข ภควา ภิกฺขู อามนฺเตสิ ภิกฺขโวติ ฯ ภทนฺเตติ เต ภิกฺขู ภควโต ปจฺจสฺโสสุํ ฯ [๒๔] ภควา เอตทโวจ ภูตปุพฺพํ ภิกฺขเว อญฺญตรา ตาวตึสกายิกา เทวตา นนฺทนวเน อจฺฉราสงฺฆปริวุตา ทิพฺเพหิ ปญฺจหิ กามคุเณหิ สมปฺปิตา สมงฺคีภูตา ปริจาริยมานา ตายํ เวลายํ อิมํ คาถํ อภาสิ น เต สุขํ ปชานนฺติ เย น ปสฺสนฺติ นนฺทนํ อาวาสํ นรเทวานํ ติทสานํ ยสสฺสินนฺติ ฯ [๒๕] เอวํ วุตฺเต ภิกฺขเว อญฺญตรา เทวตา ตํ เทวตํ คาถาย ปจฺจภาสิ ^๒- น ตฺวํ พาเล ปชานาสิ ^๓- ยถา อรหตํ วโจ อนิจฺจา สพฺเพ สงฺขารา อุปฺปาทวยธมฺมิโน อุปฺปชฺชิตฺวา นิรุชฺฌนฺติ เตสํ วูปสโม สุโขติ ฯ @เชิงอรรถ: ^๑ ยุโรปิยโปตฺถเกเยว เอวมฺเม สุตนฺติ ปาฐตฺตยํ อตฺถิ ฯ ^๒ สี. อชฺฌภาสิ ฯ @^๓ สี. วิชานาสิ ฯ